Τα μέλη της
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ αισθανόμαστε την ανάγκη να
τοποθετηθούμε ξεχωριστά από την
ανακοίνωση της πλειοψηφίας του ΔΣ της
ΕΛΜΕ Ιωαννίνων για το ζήτημα του Μουσικού
Σχολείου, καθώς θεωρούμε ότι δεν
αντιστοιχεί στην παρούσα πρόκληση για
την εκπαιδευτική κοινότητα της περιοχής
μας. Την ανακοίνωση αυτή η παράταξή μας
δεν την υπερψήφισε.
Ας μας επιτραπεί,
για λόγους σαφήνειας, να τοποθετηθούμε
μέσα από μερικά σύντομα σημεία
1.
Τα σχέδια
μετεγκατάστασης του Μουσικού Σχολείου
εκτός του αστικού χώρου των Ιωαννίνων
είναι για μας μέτρο χτυπήματος του
συγκεκριμένου σχολείου. Όποια και να
είναι η ιστορία πίσω από την εξέλιξη
αυτή (και φαίνεται ότι έχει ζουμί...),
όποια τα επιμέρους στοιχεία της και οι
ιδιαιτερότητές της, αποτελεί ένα ακόμη
επεισόδιο της μνημονιακής αθλιότητας,
που πατάει πια το δέκατό της χρόνο. Η
μετεγκατάσταση αυτή θα οδηγήσει
νομοτελειακά στο μαράζωμα του σχολείου.
2.
Η μη-καταλληλότητα
του κτηρίου στο οποίο σήμερα στεγάζεται
το Μουσικό, στο βαθμό που αυτή τεκμηριώνεται
από τους ειδικούς, είναι πρόβλημα.
Πρόβλημα, όμως, που δεν οδηγεί αναγκαστικά
στη «λύση» της μετεγκατάστασης στην
Περίβλεπτο.
3.
Στη δημόσια
εκφρασμένη απαίτηση παραγόντων του
Δήμου Ιωαννιτών, που απευθύνεται στο
Σύλλογο Διδασκόντων του Μουσικού, τους
Μαθητές/ριες και κηδεμόνες, στην ΕΛΜΕ
και σε οποιονδήποτε άλλο αντιδρά, να
κατατεθούν προτάσεις για το πού θα
μπορούσε να στεγαστεί το Μουσικό, η
(μονότονη, αλήθεια, αλλά η μόνη με βάση
τις ανάγκες μας) απάντησή μας είναι:
Θέλουμε σχολεία της γειτονιάς, σχολεία
σύγχρονα και ασφαλή, με όλους τους χώρους
και τις υποδομές που απαιτεί η εποχή
μας. Η μνημονιακή αθλιότητα, που
σφραγίστηκε μεταξύ άλλων με την κατάργηση
του Οργανισμού Σχολικών Κτηρίων, δεν
μπορεί να κανονίζει τις λαϊκές ανάγκες.
Καμία άλλη πρόταση, λοιπόν, όχι μόνο για
το Μουσικό, αλλά για τα περισσότερα
σχολεία της περιοχής, που στεγάζονται
σε αντίστοιχα ακατάλληλα κτήρια
(θυμίζουμε ενδεικτικά την μεγάλη
περιπέτεια του 1ου Λυκείου...).
4.
Στην απάντηση
των κάθε λογής παραγόντων του τόπου
«δεν υπάρχουν χρήματα», αποκρινόμαστε
«να τα βρείτε από κείνους που τόσα χρόνια
τώρα μας ξεζούμισαν για να ξελασπώσουν
από την Κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Να τα βρείτε στις Τράπεζες, στους
Εφοπλιστές, στην εκκλησιαστική περιουσία».
5.
Η απαίτηση να
μπουν στο κάδρο της «λύσης»
μαθητές/γονείς/εκπαιδευτικοί δεν είναι
άσχετη με τη γενικότερη πολιτική
κατεύθυνση για την Εκπαίδευση, όπως
αποτυπώνεται στις σχετικές εκθέσεις
του ΟΟΣΑ, που υπηρετήθηκε πιστά από κάθε
μέχρι σήμερα κυβέρνηση, πρασινο-μπλέ
προχθές, ροζ-μαύρη χθες, γαλαζόμαυρη
σήμερα. Η περιβόητη «αυτονομία» των
σχολείων, τα σχέδια για χρηματοδότηση
ανάλογα με τις επιδόσεις είναι το άμεσο
μέλλον που μας ετοιμάζουν. Δεν είναι
τυχαίο ότι ήδη υπάρχουν σχολεία, που
προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις
κτηριακές τους ανάγκες στράφηκαν σε
χορηγούς, ακόμη και γνωστές πολυεθνικές
εταιρίες, που φυσικά άδραξαν την ευκαιρία
για λίγη διαφήμιση.
6.
Καταδικάζουμε
με τον πιο απόλυτο τρόπο την ανακοίνωση
του Δήμου Ιωαννιτών (που σύμφωνα με
δημοσιεύματα στο γιαννιώτικο τύπο
έγραψε ο ίδιος ο Δήμαρχος), στην οποία
παρουσιάζονται οι εκπαιδευτικοί του
Μουσικού ως διακινητές ψευδών ειδήσεων
και υποκινητές των μαθητικών αντιδράσεων.
Η αποστροφή αυτή στην ανακοίνωση -εάν
δεν είναι απλά ένα προπαγανδιστικό τρυκ
σαν αυτά που συνηθίζουν οι κάθε λογής
πολιτευτές- δείχνει πόσο μικρή σχέση
με την Εκπαίδευση έχουν εκείνοι που
αποφασίζουν για το μέλλον της. Κανείς,
κύριε Δήμαρχε, δεν έχει ανάγκη υποκίνησης
όταν ζει, εργάζεται, σπουδάζει κάτω
απ'αυτές τις συνθήκες. Ξέρετε, οι άνθρωποι
έχουν κρίση! Όσο για τους εκπαιδευτικούς,
που παρουσιάζετε ως ιδιοτελείς
προπαγανδιστές, είναι εκείνοι που με
το φιλότιμό τους κρατούν τα σχολεία της
χώρας όρθια, τη στιγμή που το Κράτος τα
έχει ξεγραμμένα.
7.
Δεν θα μπορούσε
να λείπει από την υπόθεση αυτή η Εκκλησία.
Αποτελεί το διαχειριστή των ακίνητων
αυτών περιουσιών και εισπράττει πολλές
χιλιάδες ευρώ ως ενοίκιο (ναι, δεν ισχύει
αυτό που πολλοί συμπολίτες μας νομίζουν,
ότι τα κτήρια αυτά παραχωρούνται δωρεάν
για τις ανάγκες της Εκπαίδευσης!). Ακόμη
κι αν δεν πιστέψουμε τις αναφορές ότι
η στάση της έχει απώτερα κίνητρα (μένει
να αποδειχθεί στο μέλλον, φυσικά), η
επιλογή της να μην αναλαμβάνει την
ευθύνη της συντήρησης των περιουσιών
που διαχειρίζεται είναι τουλάχιστον
προβληματική. Σ'αυτή τη φάση του
προβλήματος, η Εκκλησία θα μπορούσε να
δώσει μια -έστω και προσωρινή- λύση με
την προϋπόθεση ότι θα έβαζε το χέρι στη
μεγάλη της τσέπη.
8.
Η εξέλιξη αυτή
δεν αφορά μόνο την κοινότητα του Μουσικού.
Η εποχή μας δεν αφήνει περιθώρια
εφησυχασμού. Τόσα και τόσα επεισόδια
έχουν πια αποδείξει ότι εμείς, τα παιδιά
μας, η Εκπαίδευση, η Υγεία, η ασφάλιση
είναι απλά αναλώσιμα, καύσιμα για μια
μακάβρια φωτιά που συντηρεί έναν
καπιταλισμό που έχει πεθάνει και σαπίζει
πάνω μας. Η συσπείρωση στα σωματεία, η
ανάδειξη μια άλλης πολιτικής πρότασης
της πραγματικής Αριστεράς δεν είναι
μια άδεια κουβέντα, είναι όρος ζωής.
9.
Τέλος, και μια
και μιλάμε για τα σωματεία. Προκαλεί
μεγάλο προβληματισμό η επιλογή της
πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων
να προχωρήσει σε μια «στρογγυλεμένη»
ανακοίνωση, να μην μπει στην υπόθεση με
όλες τις δυνάμεις της και με την ένταση
που απαιτεί το πρόβλημα. Πάνω απ'όλα,
κρίνουμε ως απαράδεκτη την αδιαφορία
της πλειοψηφίας να καταδικάσει τις
ύβρεις της δημοτικής αρχής προς τους
συναδέλφους/ισσες του Μουσικού. Ελπίζουμε
ότι αυτή η απροθυμία δεν υποκρύπτει
άλλους σχεδιασμούς και εξαρτήσεις (ας
μας επιτραπεί η καχυποψία, δεν έχουμε
δει και λίγα!). Η ΕΛΜΕ, το κάθε σωματείο,
δεν υπάρχει για να «συμμερίζεται
ανησυχίες», μα για να ενώνει, να οργανώνει,
να δίνει προοπτική στον αγώνα των
εργαζομένων για τη ζωή. Δεν μπορεί μετά
από δέκα χρόνια μνημονίων, αθλιότητας,
συμπυκνωμένων αρνητικών πολιτικών
εμπειριών, αλλά και ελπιδοφόρων
αντιστάσεων τα σωματεία μας να
περιορίζονται στο ρόλο του σχολιαστή.
Όλοι/ες στον
αγώνα για μια Εκπαίδευση για όλο το λαό!
Ενωτική Αριστερή
Παρέμβαση
εκπαιδευτικών
ΔΕ ν. Ιωαννίνων
