Κυριακή 21 Ιουνίου 2020

Για την Τράπεζα Θεμάτων


Με το νέο νόμο για την Εκπαίδευση, επανέρχεται η Τράπεζα Θεμάτων. Με μια πρώτη ματιά, η ΤΘ διασφαλίζει ότι ένα παιδί στην Ξάνθη αξιολογείται με τα κριτήρια που ισχύουν στην Κόνιτσα ή το Ψυχικό. Είναι μόνο αυτό; Η ΤΘ δεν ομογενοποιεί μόνο την εξέταση των παιδιών, αλλά και τη διδασκαλία. Καμία εκπαιδευτικός δεν θα αφήσει αδίδακτο κομμάτι της ύλης, ρισκάροντας για τα παιδιά (ή τον εαυτό της) στις εξετάσεις. Έτσι, χάνει τη δυνατότητα να βαδίζει σύμφωνα με τις ανάγκες/ δυνατότητες του τμήματος. Ακόμη, χάνει τη δυνατότητα να καθορίσει τα θέματα των εξετάσεων σύμφωνα με την ανταπόκριση των συγκεκριμένων παιδιών στα διδαγμένα αντικείμενα. Η σχολική ζωή περιορίζεται στην κάλυψη της ύλης, με αφανισμό άλλων δραστηριοτήτων (αθλητικών, καλλιτεχνικών κλπ). Σοβαρές είναι οι συνέπειες της ΤΘ στο περιεχόμενο και τη μορφή της διδασκαλίας, και έχουν να κάνουν με την τυποποίηση. Όσοι/ες έχουν πρόσφατη εμπειρία Πανελλαδικών, εξετάσεων για δίπλωμα στις ξένες γλώσσες ή οδήγησης, αντιλαμβάνονται τη διαφορά μεταξύ «μάθησης-εκπαίδευσης» και «προπόνησης στην εξέταση». Ο εκπαιδευτικός, αντί να πραγματευτεί στην τάξη θέματα που κρίνει ότι βοηθούν την ανάπτυξη των συγκεκριμένων παιδιών του, θα τα εξαντλεί στην επανάληψη εκείνων στα οποία θα εξεταστούν και με τον τρόπο που θα εξεταστούν (οι βαθμοί των παιδιών θα είναι κριτήριο και για τη δική του αξιολόγηση…). Η διδακτική πράξη γίνεται αφηρημένη, χάνοντας το βασικό της προαπαιτούμενο, την παιδαγωγική σχέση, μέσα στην οποία υπάρχει όχι μόνο το συμβόλαιο για το «παραδοτέο», μα και η ανοχή, το φιλότιμο, η δεύτερη ευκαιρία, η απογοήτευση, η πρόοδος μετά από μια περίοδο που φαινόταν ότι τίποτε δεν αποδίδει. Το αποτέλεσμα είναι δοσμένο από τα πριν: υποβάθμιση της εκπαιδευτικής δουλειάς και στένεμα της διόδου προς το απολυτήριο του Λυκείου. Άρα, τα παιδιά θα οδηγηθούν είτε στην επιλογή εκείνων των σχολείων που λειτουργούν αποτελεσματικότερα (δεν θα επεκταθώ εδώ), είτε στην έξοδο προς την Κατάρτιση (οι σχολές, που φυτρώνουν σαν μανιτάρια, δεν αφήνουν αμφιβολίες). Στους στόχους του ΟΟΣΑ είναι και η ανατροπή του υψηλού ποσοστού των παιδιών στη γενική εκπαίδευση. Ας είμαστε ξεκάθαροι: η «ισότητα» στην Εκπαίδευση απλά μεγεθύνει την ανισότητα από την οποία τα παιδιά έρχονται μέσα στην Εκπαίδευση. Μέχρι τώρα οι εκπαιδευτικοί είχαν την ελευθερία να λειτουργούν εξισορροπητικά. Αυτό ακριβώς χτυπά η σημερινή μεταρρύθμιση και όχι τις υπαρκτές αποτυχίες του Σχολείου (ναι, και των εκπαιδευτικών). Απέναντί μας έχουμε την τυποποίηση της διδασκαλίας, την εντατικοποίηση, την εξετασιομανία, το αυστηρότερο «κοσκίνισμα» των παιδιών. Τα περί «αναβάθμισης» και περί «καλού των παιδιών» είναι παραμύθια, για τα τηλεοπτικά παράθυρα μιας κοινωνίας που έχει χάσει πια τη μπάλα.

ΛΠ, μέλος της Ενωτικής Αριστερής Παρέμβασης
Γιάννινα, 19/6/2020