Μερικές καθαρές κουβέντες για τα σχέδια μετεγκατάστασης του Μουσικού Σχολείου

Τα μέλη της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ αισθανόμαστε την ανάγκη να τοποθετηθούμε ξεχωριστά από την ανακοίνωση της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων για το ζήτημα του Μουσικού Σχολείου, καθώς θεωρούμε ότι δεν αντιστοιχεί στην παρούσα πρόκληση για την εκπαιδευτική κοινότητα της περιοχής μας. Την ανακοίνωση αυτή η παράταξή μας δεν την υπερψήφισε.

Ας μας επιτραπεί, για λόγους σαφήνειας, να τοποθετηθούμε μέσα από μερικά σύντομα σημεία

1.

Τα σχέδια μετεγκατάστασης του Μουσικού Σχολείου εκτός του αστικού χώρου των Ιωαννίνων είναι για μας μέτρο χτυπήματος του συγκεκριμένου σχολείου. Όποια και να είναι η ιστορία πίσω από την εξέλιξη αυτή (και φαίνεται ότι έχει ζουμί...), όποια τα επιμέρους στοιχεία της και οι ιδιαιτερότητές της, αποτελεί ένα ακόμη επεισόδιο της μνημονιακής αθλιότητας, που πατάει πια το δέκατό της χρόνο. Η μετεγκατάσταση αυτή θα οδηγήσει νομοτελειακά στο μαράζωμα του σχολείου.

2.

Η μη-καταλληλότητα του κτηρίου στο οποίο σήμερα στεγάζεται το Μουσικό, στο βαθμό που αυτή τεκμηριώνεται από τους ειδικούς, είναι πρόβλημα. Πρόβλημα, όμως, που δεν οδηγεί αναγκαστικά στη «λύση» της μετεγκατάστασης στην Περίβλεπτο.

3.

Στη δημόσια εκφρασμένη απαίτηση παραγόντων του Δήμου Ιωαννιτών, που απευθύνεται στο Σύλλογο Διδασκόντων του Μουσικού, τους Μαθητές/ριες και κηδεμόνες, στην ΕΛΜΕ και σε οποιονδήποτε άλλο αντιδρά, να κατατεθούν προτάσεις για το πού θα μπορούσε να στεγαστεί το Μουσικό, η (μονότονη, αλήθεια, αλλά η μόνη με βάση τις ανάγκες μας) απάντησή μας είναι: Θέλουμε σχολεία της γειτονιάς, σχολεία σύγχρονα και ασφαλή, με όλους τους χώρους και τις υποδομές που απαιτεί η εποχή μας. Η μνημονιακή αθλιότητα, που σφραγίστηκε μεταξύ άλλων με την κατάργηση του Οργανισμού Σχολικών Κτηρίων, δεν μπορεί να κανονίζει τις λαϊκές ανάγκες. Καμία άλλη πρόταση, λοιπόν, όχι μόνο για το Μουσικό, αλλά για τα περισσότερα σχολεία της περιοχής, που στεγάζονται σε αντίστοιχα ακατάλληλα κτήρια (θυμίζουμε ενδεικτικά την μεγάλη περιπέτεια του 1ου Λυκείου...).

4.

Στην απάντηση των κάθε λογής παραγόντων του τόπου «δεν υπάρχουν χρήματα», αποκρινόμαστε «να τα βρείτε από κείνους που τόσα χρόνια τώρα μας ξεζούμισαν για να ξελασπώσουν από την Κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Να τα βρείτε στις Τράπεζες, στους Εφοπλιστές, στην εκκλησιαστική περιουσία».

5.

Η απαίτηση να μπουν στο κάδρο της «λύσης» μαθητές/γονείς/εκπαιδευτικοί δεν είναι άσχετη με τη γενικότερη πολιτική κατεύθυνση για την Εκπαίδευση, όπως αποτυπώνεται στις σχετικές εκθέσεις του ΟΟΣΑ, που υπηρετήθηκε πιστά από κάθε μέχρι σήμερα κυβέρνηση, πρασινο-μπλέ προχθές, ροζ-μαύρη χθες, γαλαζόμαυρη σήμερα. Η περιβόητη «αυτονομία» των σχολείων, τα σχέδια για χρηματοδότηση ανάλογα με τις επιδόσεις είναι το άμεσο μέλλον που μας ετοιμάζουν. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη υπάρχουν σχολεία, που προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις κτηριακές τους ανάγκες στράφηκαν σε χορηγούς, ακόμη και γνωστές πολυεθνικές εταιρίες, που φυσικά άδραξαν την ευκαιρία για λίγη διαφήμιση.

6.

Καταδικάζουμε με τον πιο απόλυτο τρόπο την ανακοίνωση του Δήμου Ιωαννιτών (που σύμφωνα με δημοσιεύματα στο γιαννιώτικο τύπο έγραψε ο ίδιος ο Δήμαρχος), στην οποία παρουσιάζονται οι εκπαιδευτικοί του Μουσικού ως διακινητές ψευδών ειδήσεων και υποκινητές των μαθητικών αντιδράσεων. Η αποστροφή αυτή στην ανακοίνωση -εάν δεν είναι απλά ένα προπαγανδιστικό τρυκ σαν αυτά που συνηθίζουν οι κάθε λογής πολιτευτές- δείχνει πόσο μικρή σχέση με την Εκπαίδευση έχουν εκείνοι που αποφασίζουν για το μέλλον της. Κανείς, κύριε Δήμαρχε, δεν έχει ανάγκη υποκίνησης όταν ζει, εργάζεται, σπουδάζει κάτω απ'αυτές τις συνθήκες. Ξέρετε, οι άνθρωποι έχουν κρίση! Όσο για τους εκπαιδευτικούς, που παρουσιάζετε ως ιδιοτελείς προπαγανδιστές, είναι εκείνοι που με το φιλότιμό τους κρατούν τα σχολεία της χώρας όρθια, τη στιγμή που το Κράτος τα έχει ξεγραμμένα.

7.

Δεν θα μπορούσε να λείπει από την υπόθεση αυτή η Εκκλησία. Αποτελεί το διαχειριστή των ακίνητων αυτών περιουσιών και εισπράττει πολλές χιλιάδες ευρώ ως ενοίκιο (ναι, δεν ισχύει αυτό που πολλοί συμπολίτες μας νομίζουν, ότι τα κτήρια αυτά παραχωρούνται δωρεάν για τις ανάγκες της Εκπαίδευσης!). Ακόμη κι αν δεν πιστέψουμε τις αναφορές ότι η στάση της έχει απώτερα κίνητρα (μένει να αποδειχθεί στο μέλλον, φυσικά), η επιλογή της να μην αναλαμβάνει την ευθύνη της συντήρησης των περιουσιών που διαχειρίζεται είναι τουλάχιστον προβληματική. Σ'αυτή τη φάση του προβλήματος, η Εκκλησία θα μπορούσε να δώσει μια -έστω και προσωρινή- λύση με την προϋπόθεση ότι θα έβαζε το χέρι στη μεγάλη της τσέπη.

8.

Η εξέλιξη αυτή δεν αφορά μόνο την κοινότητα του Μουσικού. Η εποχή μας δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Τόσα και τόσα επεισόδια έχουν πια αποδείξει ότι εμείς, τα παιδιά μας, η Εκπαίδευση, η Υγεία, η ασφάλιση είναι απλά αναλώσιμα, καύσιμα για μια μακάβρια φωτιά που συντηρεί έναν καπιταλισμό που έχει πεθάνει και σαπίζει πάνω μας. Η συσπείρωση στα σωματεία, η ανάδειξη μια άλλης πολιτικής πρότασης της πραγματικής Αριστεράς δεν είναι μια άδεια κουβέντα, είναι όρος ζωής.

9.

Τέλος, και μια και μιλάμε για τα σωματεία. Προκαλεί μεγάλο προβληματισμό η επιλογή της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων να προχωρήσει σε μια «στρογγυλεμένη» ανακοίνωση, να μην μπει στην υπόθεση με όλες τις δυνάμεις της και με την ένταση που απαιτεί το πρόβλημα. Πάνω απ'όλα, κρίνουμε ως απαράδεκτη την αδιαφορία της πλειοψηφίας να καταδικάσει τις ύβρεις της δημοτικής αρχής προς τους συναδέλφους/ισσες του Μουσικού. Ελπίζουμε ότι αυτή η απροθυμία δεν υποκρύπτει άλλους σχεδιασμούς και εξαρτήσεις (ας μας επιτραπεί η καχυποψία, δεν έχουμε δει και λίγα!). Η ΕΛΜΕ, το κάθε σωματείο, δεν υπάρχει για να «συμμερίζεται ανησυχίες», μα για να ενώνει, να οργανώνει, να δίνει προοπτική στον αγώνα των εργαζομένων για τη ζωή. Δεν μπορεί μετά από δέκα χρόνια μνημονίων, αθλιότητας, συμπυκνωμένων αρνητικών πολιτικών εμπειριών, αλλά και ελπιδοφόρων αντιστάσεων τα σωματεία μας να περιορίζονται στο ρόλο του σχολιαστή.

Όλοι/ες στον αγώνα για μια Εκπαίδευση για όλο το λαό!

Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση

εκπαιδευτικών ΔΕ ν. Ιωαννίνων

Οι υπουργικές εξαγγελίες και ο βαθύς ύπνος της ΟΛΜΕ...

Υπουργός και υφυπουργός Παιδείας, με απανωτές τους δηλώσεις και συνεντεύξεις τις τελευταίες ημέρες, ανακοινώνουν τα μέτρα που πρόκειται να φέρουν προς ψήφιση στη Βουλή γύρω από τα θέματα της εκπαίδευσης, μέτρα που στο σύνολό τους αποτελούν αντιγραφή της παλιότερης, αποτυχημένης -λόγω της σφοδρής αντίδρασης των εκπαιδευτικών- προσπάθειας του Αρβανιτόπουλου, και μάλιστα στην πιο σκληρή της έκδοση.

Έτσι, η υφυπουργός, υπέρμαχος της «αριστείας», δηλώνει ότι αποτελεί πρόβλημα ο υψηλός αριθμός αριστούχων μαθητών στα δημόσια σχολεία (παραβλέποντας, βέβαια, ότι την ίδια ώρα από τα ιδιωτικά αποφοιτούν όλοι σχεδόν με άριστα) και για αυτό θα «τιμωρήσει», αρχικά με επιμόρφωση(!), τους εκπαιδευτικούς που μοιράζουν απλόχερα το «άριστα». Με το επιχείρημα αυτό ως δικαιολογία εξήγγειλε την πιο σκληρή μορφή αξιολόγησης των εκπαιδευτικών: ο εκπαιδευτικός θα αξιολογείται από τις επιδόσεις των μαθητών του! Τι κι αν η επίδοση των μαθητών, σύμφωνα με την ίδια την παιδαγωγική επιστήμη, συνδέεται στενότατα με το κοινωνικό-οικονομικό περιβάλλον από το οποίο προέρχονται και ζουν, τι κι αν κάποιοι μαθητές μετακινούνται χιλιόμετρα καθημερινά για την πολυπόθητη γνώση, τι κι αν η ίδια η πολιτεία αφήνει σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς μέχρι τα Χριστούγεννα, τι κι αν η ενισχυτική διδασκαλία - απαραίτητη για τα παιδιά που δεν μπορούν να καταφύγουν σε εξωτερική βοήθεια προκειμένου να ανταποκριθούν στα ιδιαίτερα απαιτητικά θέματα των πανελλαδικών εξετάσεων - είναι ανύπαρκτη! Η κατάσταση, λοιπόν, ενός ολόκληρου συστήματος -σύμφωνα με την κλασική δεξιά αντίληψη- χρεώνεται στον εργαζόμενο, και μάλιστα κρίνοντας από το αν έβαλε 8, 9 ή 20...

Όμως με όσα σαθρά επιχειρήματα και αν προσπαθήσει το υπουργείο να δικαιολογήσει τις επιλογές του η αλήθεια είναι μία: η προωθούμενη διάταξη, η σύνδεση δηλαδή της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού με τις επιδόσεις των μαθητών είναι μια βαθιά νεοφιλελεύθερη πολιτική, απόλυτα σύμφωνη με τις επιταγές του ΟΟΣΑ (φιγουράρει άλλωστε στις μέχρι τώρα εκθέσεις του), μια πολιτική η οποία όπου εφαρμόστηκε (πχ ΕΠΑ) αποτέλεσε εργαλείο για τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης . Τη σύνδεση επιδόσεων - αξιολόγησης ακολουθεί και η άμεση σύνδεση με τη χρηματοδότηση. Έτσι τα σχολεία με τις «καλές επιδόσεις» και τις αντίστοιχες «καλές αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών» θα παίρνουν περισσότερα κονδύλια ενώ τα «κακά σχολεία» θα υποχρηματοδοτούνται, θα φυτοζωούν και σταδιακά θα κλείσουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Στο ίδιο αποτέλεσμα αποσκοπεί και η άλλη εξαγγελία της υπουργού -την οποία βέβαια οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι είχε προετοιμάσει- ψηφίσει η προηγούμενη κυβέρνηση, η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Τα «καλά σχολεία» θα «τρέχουν προγράμματα» , θα οργανώνουν «καινοτόμες δράσεις», θα αξιολογούν το ένα το άλλο (κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά ίσως να προλαβαίνουν να κάνουν και λίγο μάθημα, αλλά ποιος νοιάζεται αφού οι ΜΚΟ θα ενημερώνουν τους μαθητές για τα πάντα...).Τα «κατώτερα» σχολεία και κυρίως εκείνα των οποίων οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να αντιληφθούν τον σημαντικό ρόλο των «δράσεων» και των ΜΚΟ στην εκπαιδευτική διαδικασία θα υποβαθμίζονται και θα κατασυκοφαντούνται.

Αλλά η αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση δεν είναι είναι τα μόνα ανησυχητικά στις εξαγγελίες της κυβέρνησης. Η υπουργός μίλησε  αφενός για «την προσθήκη νέων θεματικών στο σχολικό πρόγραμμα,   όπως ο εθελοντισμός, η επιχειρηματικότητα, η σεξουαλική αγωγή, η καταπολέμηση των εξαρτήσεων» και αφετέρου για «την αναμόρφωση των ήδη υπαρχόντων σχολικών προγραμμάτων» . Αλήθεια τι σημαίνει αυτό; Θα αφαιρεθούν μαθήματα και θα προστεθούν άλλα και αν ναι, ποια είναι αυτά τα μαθήματα και με ποιο κριτήριο θα γίνει η αντικατάστασή τους; Θα προστεθούν ώρες; Πού; Στο ήδη βεβαρημένο πρόγραμμα των μαθητών; Μήπως το κριτήριο για όλες αυτές τις αλλαγές είναι η έλλειψη ή η περίσσεια προσωπικού και ειδικοτήτων και όχι οι ανάγκες των μαθητών;

Τέλος, μια εξαγγελία φάντασμα από το παρελθόν, ένα μέτρο που σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα είχε καταδικάσει, έρχεται να δώσει ένα ακόμη χτύπημα στη δημόσια εκπαίδευση. Ο λόγος φυσικά για την πολυμίσητη τράπεζα θεμάτων, ένα θεσμό που στερεί από την εκπαιδευτική διαδικασία ακόμη και αυτά τα ελάχιστα ίχνη δημιουργικότητας και φαντασίας που έχουν απομείνει. Έτσι, για να εισαχθεί πλέον ένας μαθητής στα ΑΕΙ της χώρας θα πρέπει πρώτα να επιβιώσει εντός του σχολείου, περνώντας μέσα από διαδοχικές συμπληγάδες εξετάσεων και σκληρού ανταγωνισμού.

Το μήνυμα είναι καθαρό: Παιδιά από φτωχές οικογένειες, που σήμερα μετρώνται σε εκατοντάδες χιλιάδες, δεν μπορεί να τρέφουν όνειρα για σπουδές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η Τράπεζα θ(υ)μάτων είχε ως αποτέλεσμα το 2014 που εφαρμόστηκε την παραπομπή του 20% των μαθητών της Α΄ Λυκείου για το Σεπτέμβριο. 

Και η ΟΛΜΕ; Καλά για το ξεγύμνωμα και τον εξευτελισμό των νεολαίων που διαμαρτύρονταν και την άγρια καταστολή των τελευταίων ημερών δε βρήκε να πει τίποτε, αλλά ούτε και για θέματα τόσο σημαντικά για τον κλάδο έχει να πει κάτι; Δεν γνωρίζει την κατάσταση η πλειοψηφία του ΔΣ; Περιμένει τις επίσημες εξαγγελίες; Μα πόσο πιο επίσημες πια από τα χείλη της υπουργού και της υφυπουργού που τα ανακοινώνουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν! Κρύβονται; Συναλλάσσονται; Δε φτάνει που ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ αρνήθηκαν να ψηφίσουν την ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ από την αυτοαξιολόγηση στο συνέδριο της ΟΛΜΕ, δε φτάνει που επιχείρησαν να στρώσουν το έδαφος στην υπουργό προτείνοντας ως αίτημα του κλάδου - άκουσον, άκουσον! - την αυτοαξιολόγηση, δε φτάνει που τα μάζεψαν και έφυγαν στη ΓΣ προέδρων για να μην ψηφίσουν αποφάσεις που ήδη είχε ψηφίσει ο κλάδος στις ΓΣ των τοπικών ΕΛΜΕ, δε φτάνει που αποχώρησαν και από το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ για να μην ψηφίσουν την ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ από την αυτοαξιολόγηση, ΠΟΣΟ ΠΙΑ ΘΑ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ τον κλάδο και τα αιτήματα του για προσωπικές-κομματικές επιδιώξεις;

Η Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση εκπαιδευτικών ν. Ιωαννίνων καλεί :

- το ΔΣ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων να μην ακολουθήσει την τακτική της ομοσπονδίας, να πάρει ξεκάθαρα θέση καταγγέλλοντας όσα εξήγγειλε η υπουργός και να απαιτήσει από την ΟΛΜΕ συντονισμό και οργάνωση της αντίδρασης των εκπαιδευτικών

- το ΔΣ της ΟΛΜΕ να ανταποκριθεί επιτέλους στο ρόλο του και να προετοιμάσει τον κλάδο για την αντιμετώπιση της επίθεσης που ήδη συντελείται

- τον κάθε συνάδελφο και την κάθε συναδέλφισσα να συσπειρωθεί στο σωματείο και μέσα από συντονισμένη δράση να κάνουμε και αυτή την προσπάθεια του υπουργείου να αποτύχει