Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2020

Η τηλε-αξιολόγηση ως συνέχεια της «τηλεκπαίδευσης»: μια άθλια βιτρίνα κανονικότητας!

 


Από τις 9 Νοέμβρη 2020 η κυβερνητική αδιαφορία και η αντιλαϊκή πολιτική του μηδενικού κόστους για το λαό και τις ανάγκες του κρατά κλειστά τα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αγνοώντας παντελώς τα αιτήματα της ΟΛΜΕ και σύσσωμου του εκπαιδευτικού κινήματος για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία (15 μαθητές ανά τμήμα, τεστ σε μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς, διορισμούς εκπαιδευτικών και προσωπικού καθαριότητας κλπ). Ακολουθώντας την ίδια συνταγή, παρατείνει το κλείσιμο τουλάχιστον μέχρι τις 6/1/2021, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στη μόρφωση και την ψυχοκοινωνική υγεία των μαθητών μας και χωρίς να προτίθεται να πάρει κανένα μέτρο για την ασφαλή επαναλειτουργία τους!

Το θράσος, όμως, και η υποκρισία περισσεύουν όταν τολμά να στέλνει και “Εγκύκλιο για την εξ αποστάσεως υλοποίηση της (ισχύουσας) αξιολόγησης των μαθητών/τριών Δ/θμιας Εκπ/σης για το σχολικό έτος 2020-2021”. Σαν να μη συμβαίνει τίποτα, λες και κινούνται σε ένα παράλληλο σύμπαν, οι επιτελείς του Υπουργείου Παιδείας επιτάσσουν ότι πρέπει να υλοποιηθούν “οι ισχύουσες διατάξεις” και μάλιστα “απαρέγκλιτα”, δηλαδή να βάλουμε διαγωνίσματα, να αξιολογήσουμε την “προφορική επίδοση”, τη “συμμετοχή στο μάθημα” και τη “συνολική εικόνα” των μαθητών, προσπαθώντας να υποβάλουν την αίσθηση της “κανονικότητας” και την ιδέα ότι η τηλε-παρωδία που βιώνουν εκπαιδευτικοί και μαθητές έχει κάποια σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία. Ο τραγέλαφος μάλιστα ενισχύεται από το γεγονός ότι με ένα αυστηρά τεχνοκρατικό ύφος περιγράφονται αναλυτικά τα “εργαλεία” που είναι στη διάθεση του εκπαιδευτικού και η πληθώρα επιλογών που έχει προκειμένου να υλοποιήσει τις “γραπτές δοκιμασίες”.

Αγνοώντας υπεροπτικά το γεγονός ότι με την «τηλε-εκπαίδευση» στην πράξη καταργείται το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ισότιμης πρόσβασης στη γνώση όλων των παιδιών, αφού στερούνται τεχνολογικού εξοπλισμού και της δυνατότητας πρόσβασης στο διαδίκτυο

·                     μαθητές/τριες από τα ασθενέστερα λαϊκά στρώματα

·                     οικογένειες με δύο, τρία παιδιά, όταν και οι γονείς υπόκεινται σε καθεστώς τηλεργασίας

·                     ολόκληρες περιοχές της ορεινής, ακριτικής και νησιωτικής Ελλάδας

·                     όταν οι πιο πολλοί μαθητές/τριες συνδέονται μέσω κινητού, αλλά και σταθερού τηλεφώνου

·                     όταν η λειτουργία της τηλεκπαίδευσης είναι μέχρι σήμερα πολύ προβληματική.

Να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Από την συγκεκριμένη εγκύκλιο δεν προκύπτει καμία υποχρεωτικότητα.

Το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει να υψώσει τείχος αντίστασης σε αυτή τη νέα πρόκληση, να την επιστρέψει ως εντελώς ανεφάρμοστη, να σταθεί στο πλευρό των μαθητών. Να δηλώσει κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει σε καμία διαδικασία αξιολόγησης με κλειστά σχολεία, γιατί δε θεωρεί την “τηλεκπαίδευση” μορφή εκπαίδευσης. Αντίθετα θεωρεί ότι είναι μια διαδικασία με τεράστιο μορφωτικό κόστος, αφού ακυρώνει

·                     Τη ζωντανή σχέση μαθητών-εκπαιδευτικών

·                     Τη διδασκαλία ως λειτουργικό μέσο κατανόησης βασικών εννοιών, ανάπτυξης της κριτικής σκέψης και των ικανοτήτων των παιδιών σε κάθε εκπαιδευτικό αντικείμενο

·                     Τις προϋποθέσεις μάθησης και κοινωνικοποίησης που συνδέονται άρρηκτα με τον φυσικό χώρο του σχολείου: την σχολική αίθουσα, όπου αναπτύσσεται η δημιουργική ανταλλαγή απόψεων, διορθώνονται τα λάθη και προσανατολίζεται σωστά η σκέψη των μαθητών, αλλά και χώρους όπως τα εργαστήρια, οι βιβλιοθήκες, οι αίθουσες εκδηλώσεων, τα γυμναστήρια, τα προαύλια κλπ, όπου αναπτύσσεται η βιωματική προσέγγιση της γνώσης, αλλά και η κοινωνικότητα, η φιλία και η αλληλεγγύη μεταξύ των μαθητών

·                     Τις συνθήκες της σχολικής ζωής που προάγουν την ψυχική υγεία των παιδιών, τα οποία με την τηλεκπαίδευση αναγκάζονται να ακούν «ψυχρές» πληροφορίες μέσω ενός laptop, στην καλύτερη περίπτωση, ή ενός κινητού, αλλά δεν έχουν καμία δυνατότητα να εκφράσουν και να μοιραστούν τα συναισθήματά τους, το άγχος και τον φόβο που προκαλεί η πανδημία

·                     Τη δυνατότητα ισότιμης πρόσβασης, ακόμα και σε αυτήν την υποτυπώδη «μάθηση», αφού αρκετά παιδιά στερούνται και αυτών των τεχνικών μέσων, με αποτέλεσμα να βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό

·                     Τις δυνατότητες πρόσληψης των μαθητών, έστω και αυτών ακόμη των πληροφοριών της οθόνης ή του ακουστικού, αφού αναγκάζονται να μετατρέπουν σε χώρο μάθησης τον οικογενειακό τους χώρο, ο οποίος είναι προορισμένος να υπηρετεί άλλες ανάγκες και λειτουργίες της προσωπικής και οικογενειακής ζωής

·                     Το συνολικό μορφωτικό ρόλο του σχολείου με αποτέλεσμα να οξύνονται τα προϋπάρχοντα μορφωτικά κενά και οι εκπαιδευτικές ανισότητες

·                     Το λειτούργημα του εκπαιδευτικού που αναγκάζεται να μεταδίδει αποσπασματικές πληροφορίες, σε συνθήκες άγχους, ψυχικής πίεσης και αλλοίωσης του ίδιου του ρόλου του ως παιδαγωγού και επιστήμονα.

Για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε επιβεβλημένη τη δραστική μείωση της ύλης σε όλα τα μαθήματα όλων των τάξεων και ειδικά της Γ’ Λυκείου και την επανάληψη της εξ αποστάσεως “διδαχθείσας” ύλης μόλις ανοίξουν τα σχολεία. Επίσης, κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες θεωρούμε απαράδεκτη οποιαδήποτε συζήτηση για αξιολόγηση των μαθητών αλλά και καταχώρηση απουσιών, γιατί αντίκειται και στην πιο στοιχειώδη έννοια δικαιοσύνης.

ΚΑΛΟΥΜΕ

ü Την ΟΛΜΕ και τις ΕΛΜΕ να καταγγείλουν ως απαράδεκτη την εγκύκλιο και να καλέσουν τους συναδέλφους να ΑΠΕΧΟΥΝ από κάθε διαδικασία αξιολόγησης, παράδοσης βαθμολογίας και καταχώρησης απουσιών.

ü Τους συλλόγους διδασκόντων να αντιμετωπίσουν το ευαίσθητο ζήτημα της αξιολόγησης και των απουσιών των μαθητών μας με αίσθημα συλλογικής, δημοκρατικής και παιδαγωγικής ευθύνης. Με πνεύμα ενότητας και αλληλεγγύης να προχωρήσουν σε συλλογικές αποφάσεις ενάντια στην αξιολόγηση των μαθητών και την καταχώρηση των απουσιών τους. Με την ευθύνη της ΟΛΜΕ και των ΕΛΜΕ οι Σύλλογοι Διδασκόντων να συντάξουν πρακτικά στις συνεδριάσεις τους σ’ αυτή την κατεύθυνση.

ü Σε καμία περίπτωση να μην εφαρμοστεί η περιώνυμη “Τράπεζα Θεμάτων”.

ü Τους διευθυντές των σχολείων να δείξουν τη δέουσα κατανόηση και ευαισθησία και να μην πιέζουν τους συναδέλφους να εφαρμόζουν μέτρα που βρίσκονται πολύ μακριά από τη σκληρή καθημερινή πραγματικότητα μαθητών και εκπαιδευτικών.

Να σταθούμε στο πλευρό των μαθητών/ριων μας

Να διδάξουμε με τη στάση μας το μάθημα της αλληλεγγύης!