Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 16/2/24 η προβολή του ντοκιμαντέρ "Backpack full of cash" (Σχολική τσάντα γεμάτη μετρητά, 2016) της Sarah Mondale στην (κατάμεστη!) αίθουσα του καλλιτεχνικού σωματείου «Αθεράπευτοι» (το οποίο ευχαριστούμε για την παραχώρησή της) με πρωτοβουλία των Παρεμβάσεων ΠΕ/ΔΕ και του περιοδικού «Σελιδοδείκτης στην Εκπαίδευση». Στο ντοκιμαντέρ, που αναφέρεται στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης στις ΗΠΑ και τις συνέπειές της στα δημόσια σχολεία, είδαμε σκηνές από το άμεσο μέλλον μας.
Είδαμε, λοιπόν, την πολιτική των βάουτσερ -μια πολιτική που ήδη εφαρμόζεται και στη χώρα μας στην επιλογή παιδικού σταθμού- να πηγαίνει χέρι χέρι με την επιλογή σχολείου, εξαγγελλόμενη πολιτική της κυβέρνησης, και την άμεση συνέπειά τους: την ενίσχυση των ιδιωτικών σχολείων και την παράλληλη υποβάθμιση των δημοσίων .
Είδαμε τα βάουτσερ να διοχετεύονται για να ενισχυθούν θρησκευτικά σχολεία κάθε δόγματος, στα οποία τα παιδιά διαπαιδαγωγούνται με τη μέθοδο του ξύλου με στόχο φυσικά να γίνουν φερέφωνα των πιο σκοταδιστικών ιδεολογιών και αντιεπιστημονικών θεωριών και μοιραία ήρθε στο νου μας η εικόνα τέτοιων σχολείων στα λαγούμια των παλαιοχριστιανών στην Κόρινθο ή στα χέρια των φορέων της «Προγεννητικής αγωγής» που προωθούσαν βίντεο στα σχολεία για το πώς το χρώμα ενδυμάτων των εγκύων γυναικών καθορίζει τις σεξουαλικές προτιμήσεις των παιδιών τους!
Είδαμε την υιοθέτηση των πολλαπλών τυποποιημένων τεστ αξιολόγησης των μαθητών από το νηπιαγωγείο μέχρι το λύκειο , γεγονός που μας θύμισε τις επίσης τυποποιημένες εξετάσεις PISA που μετράνε την απόδοση των μαθητών στο δημοτικό και στο γυμνάσιο και φυσικά τον αντίστοιχο ρόλο της Τράπεζας Θεμάτων στο λύκειο. Ως αποτέλεσμα των διαδικασιών αυτών έρχεται φυσικά και η τυποποίηση της διδασκαλίας αλλά και της ίδιας της γνώσης.
Είδαμε εκπαιδευτικούς να αξιολογούνται από τις επιδόσεις των μαθητών και κυβερνητικά στελέχη να θεωρούν υπεύθυνους για την αποτυχία των μαθητών όχι τη φτώχεια και την εξαθλίωση αλλά τους εκπαιδευτικούς και τα σωματεία τους και να προτείνουν ως λύση την απόλυσή τους !
Είδαμε τα κυβερνοσχολεία-τηλεσχολεία να λειτουργούν στις ΗΠΑ από το 2012 και αντιληφθήκαμε την υποκρισία του υπουργείου παιδείας που προσπάθησε να μας πείσει, και τα κατάφερε ίσως στους περισσότερους από μας, για την αναγκαιότητα ύπαρξής τους αρχικά στην πανδημία και σήμερα σε κάθε ευκαιρία. Θυμίζουμε εδώ την εξαγγελλόμενη αντικατάσταση της ενισχυτικής διδασκαλίας με το ψηφιακό φροντιστήριο.
Είδαμε την υποχρηματοδότηση των δημόσιων σχολείων στις ΗΠΑ και την παράλληλη επιβράβευση -μέσω χορηγιών και όχι μόνο- και προβολή των ιδιωτικών και αμέσως ήρθε στο νου μας η εικόνα από τα δικά μας σχολεία και δεν αναφερόμαστε μόνο στην κατάργηση των καλλιτεχνικών μαθημάτων, την ανυπαρξία υποστηρικτικών δομών κ.α, όπως και εκεί, αλλά στους σοφάδες που πέφτουν, στις αίθουσες που πλημμυρίζουν, στη θέρμανση που δε λειτουργεί κ.α. Και φυσικά, όπως και εκεί έτσι και εδώ, προβάλλονται σε εκδηλώσεις τα «θαύματα» των ιδιωτικών σχολείων με συμβούλους και εκπαιδευτικούς -δυστυχώς και των δημοσίων- να πρωτοστατούν σε ημερίδες, διαγωνισμούς και κάθε λογής «εμπόρευμα» προς πώληση.
Πέρα όμως από το ζοφερό αυτό μέλλον που έχει αρχίσει και στη χώρα μας να γίνεται παρόν είδαμε και την ελπίδα. Είδαμε εκπαιδευτικούς και γονείς να εξεγείρονται, να βγαίνουν στο δρόμο και να διεκδικούν το αυτονόητο: ουσιαστική μόρφωση και σχολεία για όλα τα παιδιά.
Μετά την προβολή ακολούθησε γόνιμη συζήτηση για την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα , το ρόλο των εκπαιδευτικών σε αυτή αλλά και την αναγκαιότητα οι εκπαιδευτικοί να πλαισιώσουν τα σωματεία τους και να αγωνιστούν μέσα από αυτά ξεπερνώντας, όπου αυτό είναι απαραίτητο, τις συμβιβασμένες ηγεσίες τους.
Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ευχαριστούν τους πολλούς συναδέλφους και συναδέλφισσες, τους γονείς, τους φίλους και τις φίλες που μας τίμησαν με την παρουσία τους, άκουσαν και ακούσαμε τις απόψεις τους και τους υποσχόμαστε ότι θα προσπαθήσουμε να επαναλάβουμε αυτή τη γόνιμη επικοινωνία.
