Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Μια πρώτη εκτίμηση για την ημερίδα της ΟΛΜΕ στην Κοζάνη

Με μια πικρή γεύση, αυτή της απογοήτευσης, επιστρέψαμε πριν από λίγο οι περισσότεροι από όσους/ες παραβρεθήκαμε στην ημερίδα που διοργάνωσε η ΟΛΜΕ στην Κοζάνη. Θέμα της εκδήλωσης, «αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση». Ναι, καλά διαβάσατε! Η ομοσπονδία μας και όχι κάποια Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης ή κάποιος σχολικός σύμβουλος, ήταν αυτή που διοργάνωσε την ημερίδα!!! Ξεκινώντας από εδώ ήμασταν, οι περισσότεροι, έτοιμοι και αποφασισμένοι να δείξουμε την έντονη αντίθεσή μας. Πράγματι κατά την έναρξη της ημερίδας αρχίζαμε να φωνάζουμε συνθήματα επισημαίνοντας το ρόλο της αξιολόγησης και απαιτώντας συνδικάτα στο πλευρό των συναδέλφων και όχι της κυβέρνησης.
Η πρόεδρος της ομοσπονδίας, ανοίγοντας τις εργασίες, παρουσίασε τις θέσεις του κλάδου και αφού επισήμανε την αντίθεσή του στην αξιολόγηση, όπως άλλωστε αποδεικνύεται από τα τελευταία του συνέδρια (17ο,16ο,15ο,14ο,13ο,12ο), θυμήθηκε το 8ο συνέδριο, το οποίο είχε αποδεχθεί κάποια αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου θέτοντας κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες (από τις οποίες βέβαια καμία δεν ισχύει σήμερα).
Ακολούθησαν ομιλίες των παρατάξεων που συμμετέχουν στο Δ.Σ της ΟΛΜΕ οι οποίες με εξαίρεση τη ΔΑΚΕ, που αποδέχθηκε με προϋποθέσεις την «καλή αξιολόγηση», εξέφρασαν την αντίθεση στο θεσμό. Ακόμη και οι συνάδελφοι των ΣΥΝΕΚ, σε αντίθεση με όσα ψηφίζουν οι ίδιοι στο κόμμα τους και με όσα γράφουν στα άρθρα τους, δεν τόλμησαν να παρουσιάσουν θαρρετά τη συμφωνία τους με το προωθούμενο σχέδιο. Από όσες τοποθετήσεις όμως ακολούθησαν, και ήταν αρκετές, όχι απλά δε φάνηκε καμία διάθεση των συναδέλφων να δεχθούν την αξιολόγηση, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, αλλά αποδείχθηκε με τον πιο περίτρανο τρόπο η συνολική αντίθεση του κλάδου σε κάθε μορφή αξιολόγησης ή αποτίμησης ή όπως αλλιώς ονομαστεί. Ιδιαίτερα μάλιστα οι συνάδελφοι που μίλησαν ως εκπρόσωποι των ΕΛΜΕ τους ήταν ξεκάθαροι για τη στάση των σωματείων τους.
Αναρωτιόμαστε λοιπόν ποιος ήταν ο πραγματικός σκοπός της σημερινής ημερίδας. Τι ακριβώς ήθελε να διαπιστώσει το Δ.Σ της ΟΛΜΕ; Μήπως έχει αλλάξει η θέση του κλάδου; Μάλλον ήξερε ότι κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί. Μήπως για να μας θυμίσει η πρόεδρος και να ψελλίσουν κάποιοι άλλοι ότι υπάρχει και «καλή» αξιολόγηση; Ή μήπως για να εμπεδωθούν στην καθημερινότητα της εκπαιδευτικής κοινότητας όροι όπως η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και η αποτίμηση; Αν τους ακούσουμε πολλές φορές μπορεί και να τους συνηθίσουμε και να τους αποδεχθούμε. Το έλεγε άλλωστε η ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ, «πρέπει να δημιουργηθεί κουλτούρα αξιολόγησης». Έπειτα έρχονται και τα υπόλοιπα. Το έχουμε δει ξανά το έργο· ένα–ένα τα μέτρα και αποσπασματικά για να μην υπάρχει αντίδραση.
Τι ακριβώς επιθυμεί η πλειοψηφία του Δ.Σ της ΟΛΜΕ ; Να προετοιμάσει το έδαφος, να στρώσει το κόκκινο χαλί για να περάσει η αξιολόγηση ή να χρησιμοποιήσει τέτοιες δράσεις ως άλλοθι στις συζητήσεις της με τον υπουργό; (αφού και η ΟΛΜΕ το συζητά…)
Ελπίζουμε όμως μετά την σημερινή ημερίδα το θέμα να έκλεισε. Κανείς, με δεδομένες τις απόψεις των συναδέλφων/ισσων όπως εκφράστηκαν και στη συγκεκριμένη εκδήλωση, δεν πρέπει να κάνει αναφορά σε διαδικασίες αξιολόγησης και αυτοαξιολόγησης. Καμιά ομάδα εργασίας δεν πρέπει να δημιουργηθεί, στα πλαίσια του 18ου συνεδρίου, που να ασχοληθεί με το θέμα αυτό. Η θέση, σχεδόν όλων, ήταν ξεκάθαρη.

ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ


ΠΑΡEΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΜΕ ΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ!

Στις 23 του Μάη εκδικάζεται στο εφετείο η υπόθεση του συντρόφου Νίκου Αργυρίου, μέλους της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων, ο οποίος καταδικάστηκε πρωτόδικα μετά από μήνυση απόστρατου σήμερα αξιωματικού. Ο τυπικός λόγος ήταν η δημοσίευση στην ιστοσελίδα της Επιτροπής, καταγγελίας στρατευμένου για καψόνια στη μονάδα του, ενώ ο πραγματικός η δράση της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων και του αντιπολεμικού/αντιμιλιταριστικού κινήματος συνολικά.


Σε μια εποχή που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί ξαναβυθίζουν την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα του πολέμου, η Παρέμβαση Εκπαιδευτικών Ιωαννίνων ενώνει τη φωνή της με το αντιπολεμικό/αντιμιλιταριστικό/αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και απαιτεί την παύση κάθε δίωξης του συντρόφου Αργυρίου.

Ως μαχόμενοι εκπαιδευτικοί, εκφράζουμε την ανησυχία μας για την ένταση του εθνικιστικού λόγου, για την πολεμοκαπηλία και τις φιέστες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αγκαλιά με τη ναζιστική ΧΑ, για την ασταμάτητη κούρσα των πολεμικών εξοπλισμών, για τα χακί όνειρα του κράτους για τη νεολαία μας που ήδη έχει τσακιστεί από τις μνημονιακές πολιτικές.

Αθώωση του Νίκου Αργυρίου-Ακύρωση της ποινής του-Απαλλαγή του από τις κατηγορίες. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα ελευθερίας του ηλεκτρονικού τύπου, της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και ειδήσεων.
Καμιά ποινικοποίηση του κινήματος.


ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 21ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Για μια ακόμη φορά οι πολίτες των Ιωαννίνων έγιναν μάρτυρες της αστυνομικής βίας και τρομοκρατίας. Συγκεκριμένα, λίγους μήνες μετά την προκλητική στάση της αστυνομίας και την καταστολή που ακολούθησε κατά την επέτειο μνήμης της εξέγερσης των νέων του Πολυτεχνείου, νέο επεισόδιο ήρθε να προστεθεί στον κατάλογο της αστυνομικής βίας.
Στις 21/2 κλιμάκιο των φασιστών της Χρυσής Αυγής με επικεφαλής τον βουλευτή Χ. Παππά επισκέφθηκε την πόλη μας και -μετά από πρόσκληση των τοπικών αρχών- συμμετείχε προκλητικά στις εκδηλώσεις για την απελευθέρωση. Αντιφασίστες παρενέβησαν στην κατάθεση στεφάνου μελών της Χ.Α. και η αστυνομία με “υπέρμετρο ζήλο” προσπάθησε να προστατέψει τους νεοναζί. Το αποτέλεσμα ήταν ο άγριος ξυλοδαρμός ενός εκ των αντιφασιστών (μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σοβαρά τραυματισμένος) και η σύλληψη 3 εκ των 6 προσαχθέντων. Στην άμεση παράσταση διαμαρτυρίας που ακολούθησε έξω από το Αστυνομικό Μέγαρο, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν απροειδοποίητα πριν καν ξεκινήσει η συγκέντρωση.
Δεν έχουν περάσει ούτε λίγες μέρες από το επεισόδιο στην δίκη της Χρυσής Αυγής, όπου όσοι θέλησαν να παρακολουθήσουν τη δίκη και δεν άνηκαν στην Χρυσή Αυγή αντιμετώπισαν ξανά την καταστολή μέσα στο ίδιο το δικαστήριο, όπου οι χρυσαυγίτες, ανενόχλητοι, έβριζαν και προκαλούσαν ακόμα και τη μητέρα του δολοφονημένου, από την ίδια την ναζιστική συμμορία, αντιφασίστα μουσικού Π. Φύσσα.
Η αποθράσυνση της Χρυσής Αυγής ευνοείται από την ανοχή και την ατιμωρησία των ενεργειών της από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ιδιαίτερη ευθύνη γι’ αυτό. Φαίνεται ότι το νεοναζιστικό μόρφωμα παραμένει μια «χρυσή εφεδρεία» για το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο ενάντια στον λαϊκό παράγοντα. Βουλευτές και υπουργοί, άλλωστε, δε διστάζουν να παρευρίσκονται μαζί τους σε πλήθος επετειακών και πολιτικών εκδηλώσεων. Εξαίρεση φυσικά δεν αποτέλεσαν και οι βουλευτές της περιοχής, τους οποίους ο φωτογραφικός φακός αποθανάτισε πλάι-πλάι με το χρυσαυγίτη Χ. Παππά. 
Το συγκεκριμένο περιστατικό στην πόλη μας δεν είναι ούτε μεμονωμένο, ούτε τυχαίο. Όλα αυτά σηματοδοτούν την επαναφορά του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης (βιομηχανία συλλήψεων και διώξεων, περιορισμό και ποινικοποίηση του συνδικαλισμού, ξύλο και δακρυγόνα κ.ά.) που προσπαθούν να επιβάλλουν οι μνημονιακές δυνάμεις. Η καταστολή είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα για να κάμψουν τις λαϊκές αντιδράσεις, δίπλα στα αντεργατικά μέτρα που διαλύουν το κοινωνικό κράτος τα δικαιώματα και τις καταχτήσεις των εργαζομένων.
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ - ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ
Πρέπει να οργανωθούμε για να τους σταματήσουμε και να τους ανατρέψουμε! Απέναντι στην τρομοκρατία και την καταστολή, απέναντι στο φασισμό, ο μόνος δρόμος είναι η ενίσχυση των αγώνων μας, ένα ταξικό μέτωπο υπεράσπισης των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων και ελευθεριών. Οργανωμένοι στις επιτροπές αγώνα, τα σωματεία και τους συλλόγους, να επιβάλλουμε τις δικές μας λύσεις!
ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΠΡΟΣΑΧΘΕΝΤΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ


(Το σχέδιο αυτής της ανακοίνωσης κατατέθηκε από την "Παρέμβαση Εκπαιδευτικών" στο ΔΣ της ΕΛΜΕ, και απορρίφθηκε από τις παρατάξεις ΑΕΚΕ, ΔΑΚΕ και ΠΕΚ. Περιμένουμε να τοποθετηθούν δημόσια για το τι ακριβώς τους ενόχλησε σ'αυτό...)