Απολογισμός Περιφερειακής Σύσκεψης ΟΛΜΕ

Τη Δευτέρα 27/11/2017, πραγματοποιήθηκε περιφερειακή σύσκεψη του ΔΣ της ΟΛΜΕ με τα μέλη των ΔΣ των ΕΛΜΕ, τους αιρετούς εκπροσώπους και εκπροσώπους σχολείων των νομών Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας, Άρτας, Πρέβεζας, Γρεβενών, Κοζάνης, Καστοριάς, Κέρκυρας, Λευκάδας και Αιτωλοακαρνανίας, με θέμα: «Νέο Λύκειο – Σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση».

Η σύσκεψη άνοιξε με την κεντρική εισήγηση του προέδρου της Ομοσπονδίας Ν. Παπαχρήστου και συνεχίστηκε με τις τοποθετήσεις-προβληματισμούς πολλών συναδέλφων/ισσών. Έκλεισε με τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων των παρατάξεων που συμμετέχουν στο ΔΣ της ΟΛΜΕ και των δύο μελών του ΚεΜεΤε που παραβρέθηκαν στη σύσκεψη.

Ως Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση θεωρούμε αναγκαίο να ενημερώσουμε τους συναδέλφους/ισσες τόσο για όσα προμηνύονται –όπως αυτά διαφάνηκαν μέσα από τις προαναφερόμενες τοποθετήσεις- όσο και για τη στάση των συνδικαλιστικών παρατάξεων.

Από το σύνολο σχεδόν των τοποθετήσεων –με εξαίρεση μια-δύο τοποθετήσεις που προσπάθησαν να χρωματίσουν θετικά πτυχές των επιχειρούμενων αλλαγών- φάνηκε πως οι περισσότεροι συνάδελφοι/ισσες τις απορρίπτουν ως αντιδραστικές και ενάντιες στα συμφέροντα μαθητών και εκπαιδευτικών.

Να δεις τι σου 'χω για μετά...

ΓΥΜΝΑΣΙΟ: συνέχιση-προέκταση των αλλαγών που ξεκίνησαν την προηγούμενη σχολική χρονιά. Συγκεκριμένα: παγίωση του θεσμού της “θεματικής εβδομάδας” και πίεση για συνεχή υλοποίηση κάθε είδους προγραμμάτων/ μαζική εισβολή ΜΚΟ και εταιρειών στα σχολεία/ σύνδεσή τους με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας- περιγραφική αξιολόγηση- προώθηση των δημιουργικών /συνθετικών εργασιών.

ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ: Ο βασικός κορμός αντικειμένων, που θα διατρέχει τις τρεις τάξεις του, είναι: Θρησκευτικά, Φυσική Αγωγή, Δημιουργικές Εργασίες και από εκεί και πέρα:

Α Λυκείου: σχεδόν όπως έχει, με μεταφορά σε αυτή ύλης της Β Λυκείου

Β Λυκείου = Τάξη εξειδίκευσης: Κορμός μαθημάτων Γενικής Παιδείας με την προσθήκη μαθημάτων χωρίς ευδιάκριτο επιστημονικό αντικείμενο (πχ “σύγχρονος κόσμος”, μεθοδολογία/ιστορία φυσικών επιστημών) και μεταφορά όλων σχεδόν των τωρινών μαθημάτων στη σφαίρα των επιλεγόμενων.

Γ Λυκείου = απόλυτη φροντιστηριοποίηση: περιορισμένος αριθμός μαθημάτων Γενικής Παιδείας (στα τρία προαναφερόμενα προστίθεται και η Ν. Γλώσσα) και πολύωρα μαθήματα ειδίκευσης (δυάδες/τριάδες ανάλογα με τις απαιτήσεις των πανεπιστημιακών σχολών)

Δημιουργικές Εργασίες: εκτενές δοκίμιο/ υποχρεωτικότητα για το μαθητή / αξιολόγηση από εξωτερικό αξιολογητή (σώμα αξιολογητών ή πανεπιστημιακοί ή συνάδελφοι με αυξημένα(;) προσόντα)/ άμεση σύνδεσή τους με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.

Πρόσβαση στο Π/μιο: Η πρόσβαση θα γίνεται με το βαθμό του Εθνικού Απολυτηρίου ο οποίος όμως θα διαμορφώνεται από τον προφορικό βαθμό , το βαθμό των εξετάσεων του Ιανουαρίου , το βαθμό των εξετάσεων του Ιουνίου ( και οι δύο εξετάσεις θα είναι Κεντρικά Οργανωμένες ή με θέματα από Τράπεζα Θεμάτων και πάλι τα γραπτά θα βαθμολογούνται από εξωτερικό αξιολογητή) και το βαθμό των Δημιουργικών Εργασιών.

Ηλεκτρονικές εγγραφές μέσω των κωδικών taxis net και όχι με βάση τη χωροταξική κατανομή, αλλά με βάση το μάθημα ειδικότητας. Τα τμήματα θα «κλειδώνουν» σε συγκεκριμένο αριθμό μαθητών και οι υπόλοιποι θα μεταφέρονται σε άλλο σχολείο ή και σε άλλη πόλη!

Συνολικά το Γενικό Λύκειο γίνεται ένα απαιτητικό – εξεταστικό κέντρο που θα οδηγήσει πολλούς μαθητές έξω από αυτό, πολλά λύκεια σε συγχώνευση και πολλούς εκπαιδευτικούς σε θέσεις είτε μακριά από τον τόπο τους ή έξω από την εκπαίδευση. Οι εναπομείναντες μαθητές θα φτιάχνουν ο καθένας το δικό του ατομικό πρόγραμμα απόκτησης γνώσεων (μέσα από τα επιλεγόμενα μαθήματα) το δικό τους φάκελο (portfolio) με τη βοήθεια πάντα της φροντιστηριακής εκπαίδευσης.

ΕΠΑΛ: παρά τις υποσχέσεις ότι οι επιχειρούμενες αλλαγές δεν θα επηρεάσουν την τεχνική εκπαίδευση, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι μαθητές που θα «αποβληθούν» από τη γενική παιδεία δε θα κατευθυνθούν στην τεχνική, αλλά στην κατάρτιση και στη μαθητεία, με το δέλεαρ κάποιου τίτλου πιστοποίησης και μιας συμβολικής χρηματικής επιδότησης, στην πραγματικότητα φτηνό ημι-ειδικευμένο εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα, για τις επιχειρήσεις.

ΣΧΟΛΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ: “αυτονομία” της σχολικής μονάδας πάνω σε 3 άξονες: παιδαγωγική (με ρόλο στη δημιουργία και επιλογή των προγραμμάτων των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων...), διοικητική : ο διευθυντής – μάνατζερ θα προσαρμόζει, σε αρχικό στάδιο, την κεντρική πολιτική στο «δικό του» σχολείο και πιθανότατα σε επόμενο στάδιο και την επιλογή του προσωπικού, οικονομική : το σχολείο μετατρέπεται σε επιχείρηση εφόσον θα πρέπει, όχι απλά να διαχειρίζεται, αλλά και να αποκτά οικονομικούς πόρους, να βρίσκει -πιο απλά- χορηγούς για να μπορέσει να λειτουργήσει το σχολείο.

ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ- ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ : απόλυτα συνδεδεμένη με την αυτονομία της σχολικής μονάδας είναι η αυτοαξιολόγηση της. Τα σχολεία θα θέτουν στόχους, θα βρίσκουν πόρους για να υλοποιούν τα σχέδια τους και στο τέλος θα αποτιμούν, με μετρήσιμα φυσικά κριτήρια προκαθορισμένα από την κεντρική πολιτική εξουσία , το έργο τους και θα δημοσιεύουν τα αποτελέσματα της αυτοαξιολόγησής τους. Τα «καλά» σχολεία, τα χρηματοδοτούμενα από τις επιχειρήσεις, μέσω της θετικής τους αξιολόγησης θα προσελκύουν χορηγούς- επενδυτές.

Συνολικότερα το κράτος απεμπολεί τις υποχρεώσεις του απέναντι στη μόρφωση των παιδιών και μετατρέπεται σε συντονιστή των εκπαιδευτικών δράσεων, ενώ το σχολείο γίνεται ένα πολυκατάστημα από το οποίο ο μαθητής αγοράζει τη δεξιότητα που επιθυμεί και του επιτρέπει το πορτοφόλι των γονέων του.

ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ: Οι αλλαγές στα προγράμματα του Λυκείου θα οδηγήσουν στην απώλεια πολλών οργανικών θέσεων και στην παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Χιλιάδες αναπληρωτές δε θα ξαναπροσληφθούν, ενώ αρκετοί συνάδελφοι θα μετακινούνται σε 3, 4 ή και 5 σχολεία. Ήδη τα ποσοστά είναι αποκαλυπτικά! Το 40% των εκπαιδευτικών του ν. Ιωαννίνων υπηρετούν σε περισσότερα από 1 σχολεία. Παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις ότι ο εκπαιδευτικός δε θα αξιολογηθεί είναι σχεδόν βέβαιο ότι μετά την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας είναι το επόμενο βήμα. Και εδώ η αρχή έγινε με την αξιολόγηση των συναδέλφων που είναι αποσπασμένοι στις Δ/νσεις Εκπαίδευσης

Οι δυσοίωνες αυτές εξελίξεις συζητήθηκαν και απορρίφθηκαν από όλους σχεδόν τους ομιλητές και απαιτήθηκε από το Δ.Σ της ΟΛΜΕ να προχωρήσει σε συντονισμό και οργάνωση των αντιδράσεων και του αγώνα των εκπαιδευτικών.

Λίγα λόγια για τις τοποθετήσεις και τη συνολική στάση των παρατάξεων...

ΔΑΚΕ: παρά τη μεγάλη συμμετοχή της στην ημερίδα, τοποθετήθηκαν ελάχιστα μέλη της με τον εκπρόσωπό της στο Δ.Σ της ΟΛΜΕ να υποστηρίζει ότι απορρίπτει το Νέο Λύκειο, αλλά χωρίς να προχωρά σε συνολικότερη εκτίμηση των αλλαγών και να προτείνει αγωνιστική αντιμετώπιση. Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η απόσυρσή, κάποια στιγμή, σχεδόν όλων των μελών της για παραταξιακές τους διαδικασίες καθώς και το γεγονός ότι ο προερχόμενος από αυτήν πρόεδρος της ΟΛΜΕ έφυγε από την ημερίδα σχεδόν αμέσως μετά την τοποθέτηση του και επέστρεψε λίγο πριν το τέλος. Αξίζει τέλος -έστω και σαν μια χαρακτηριστική εικόνα- να σημειωθεί το συνεχές «κουτσομπολιό» των προερχόμενων από τη ΔΑΚΕ, την ΠΕΚ και τις ΣΥΝΕΚ μελών του Δ.Σ της ΟΛΜΕ και του προεδρείου και τα « κλειστά τους αυτιά» απέναντι στις τοποθετήσεις των συναδέλφων.

ΠΕΚ: και εκείνη απέρριψε το σχέδιο νόμου για το Νέο Λύκειο χωρίς ωστόσο παρουσίαση των συνολικότερων σχεδίων που βρίσκονται πίσω από αυτό.

ΣΥΝΕΚ: Παρά το ότι εκπρόσωποι τους από τοπικές ΕΛΜΕ βρήκαν πολλά θετικά στοιχεία στο σχέδιο νόμου, ο εκπρόσωπός του στο Δ.Σ της ΟΛΜΕ, με φρασεολογία αντιπολιτευτικής δύναμης, απέρριψε το σχέδιο νόμου για το Νέο Λύκειο, αλλά υποστήριξε ότι μέχρι να το επιτρέψουν οι συνθήκες καλό θα ήταν να συμβιβαστούμε και να αρκεστούμε σε όσα θετικά μπορεί να προσφέρει.

ΠΑΜΕ: Απέρριψε το σχέδιο νόμου και τις επερχόμενες αλλαγές

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ : Συγκροτημένα και μεθοδικά απέδειξαν τόσο με τις τοποθετήσεις των μελών τους όσο και με τις τοποθετήσεις της εκπροσώπου τους στο Δ.Σ της ΟΛΜΕ ότι όλες οι επιχειρούμενες αλλαγές δεν είναι απλές σπασμωδικές κινήσεις ανίκανων κυβερνήσεων, αλλά πρόκειται για προσπάθειες οργανωμένες που στόχο έχουν τη διάλυση του ενιαίου δωδεκάχρονου δημόσιου σχολείου, πολλές εκ των οποίων είχαν επιχειρηθεί ανεπιτυχώς και στο παρελθόν. Επισήμαναν την ταύτιση του σχεδίου νόμου τόσο με την έκθεση του ΟΟΣΑ όσο και με τις προτάσεις του ΣΕΒ.

...και για τα μέλη του ΔΣ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων

Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ, κατά την κήρυξη των εργασιών της ημερίδας, παρουσίασε τα (αυστηρά) διαχειριστικά και δευτερεύοντα προβλήματα των συναδέλφων της περιοχής, ενώ μια γενικότερη τοποθέτηση από την πλευρά της τοπικής ΔΑΚΕ έγινε από άλλο μέλος της στο ΔΣ η ρατσιστική τοποθέτηση του οποίου προκάλεσε τους συμμετέχοντες συναδέλφους. Οι εκπρόσωποι των ΠΕΚ και ΣΥΝΕΚ στο ΔΣ δεν τοποθετήθηκαν. Ο εκπρόσωπος μας της Παρέμβασης στο ΔΣ, με μια συνολική τοποθέτηση, ανέδειξε όχι μόνο τις επιπτώσεις των νέων μέτρων σε μαθητές και εκπαιδευτικούς, αλλά και τη γενεσιουργό τους αιτία.

Υστερόγραφο

Την ώρα που γράφαμε αυτόν το μικρό απολογισμό, η κυβέρνηση προχώρησε σε συμφωνίες με τους “θεσμούς” προκειμένου (όπως ισχυρίζονται) να κλείσει η αξιολόγηση. Μέσα στις συμφωνίες αυτές εντάσσεται η υποχρεωτικότητα του 30ώρου (μετά από ένα επικοινωνιακό σόου, όπου ο υπουργός υποτίθεται ότι αντιστάθηκε σθεναρά στην αύξηση του διδακτικού ωραρίου), οι συγχωνεύσεις σχολείων , η αυτοαξιολόγηση, αλλά και το χτύπημα του δικαιώματος στην Απεργία, μέσω του νέου (αντι)συνδικαλιστικού νόμου (ο οποίος, μπροστά στις μεγάλες αντιδράσεις αποσύρθηκε για να επανέλθει όταν το πολιτικό κλίμα θα είναι ευνοϊκότερο(;) για την κυβέρνηση)

ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΩΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΑΣ.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ

ΕΝΙΑΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΩΔΕΚΑΧΡΟΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!

Αναζητώντας το σωματείο μας

Σιγή ιχθύος παρατηρείται τους τελευταίους μήνες στους κόλπους του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευτικών, τόσο σε πανελλαδικό επίπεδο (ΟΛΜΕ) όσο και σε τοπικό επίπεδο (ΕΛΜΕ). Θα έλεγε κανείς ότι ο κλάδος δεν έχει προβλήματα και η σχολική χρονιά κινείται ομαλά. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική.

Έτσι και παρά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού για μείωση των μαθητών στα τμήματα έχουμε δεκάδες ολιγομελή τμήματα των ΕΠΑΛ σε ολόκληρη τη χώρα να μην παίρνουν έγκριση λειτουργίας και οι μαθητές να αναγκάζονται είτε να αλλάξουν ειδικότητα είτε να μετακινούνται σε άλλη πόλη. Σε τοπικό επίπεδο και παρά τις επανειλημμένες ενοχλήσεις της Ενωτικής Αριστερής Παρέμβασης προς το Δ. Σ της ΕΛΜΕ δεν υπάρχει σαφή εικόνα. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι 2 μήνες μετά την έναρξη των μαθημάτων ανακοινώνεται για τα ΕΠΑΛ και αλλαγή στον τρόπο εξέτασης του πανελλαδικώς εξεταζομένου μαθήματος της Ν. Γλώσσας, που πια θα συμπεριλαμβάνει 2 μαθήματα( Ν. Γλώσσα και Ν. Λογοτεχνία) και για το λόγο αυτό καλούνται για ενημέρωση οι σύμβουλοι στις 26/10!!! Η νέα αρχή λοιπόν στα ΕΠΑΛ έγινε , αλλά έγινε σε βάρος των μαθητών.

Παράλληλα και ενώ, όπως διακήρυττε ο υπουργός Παιδείας, ήταν όλα πανέτοιμα για να ξεκινήσει η σχολική χρονιά, 2 μήνες μετά υπάρχουν σχολεία , και στο νομό μας, στα οποία οι μαθητές δε διδάσκονται ακόμη και μαθήματα προσανατολισμού!!! Και εδώ το Δ.Σ της ΕΛΜΕ φαίνεται να μην έχει εικόνα για τα πραγματικά προβλήματα των σχολείων ή αν έχει δε φαίνεται να κινητοποιεί τον κλάδο για την αντιμετώπισή τους.

Και φυσικά σε αυτή την κανονικότητα(;) έρχεται να προστεθεί η ανακοίνωση του ωρολογίου προγράμματος της Β΄ Λυκείου για το σχ. έτος ’17-18 . Εξετάζοντας αναλυτικά το συγκεκριμένο ωρολόγιο παρατηρούμε την κατάργηση αρκετών μαθημάτων Γενικής Παιδείας, την ενοποίηση - συγχώνευση μαθημάτων (Χημεία- Βιολογία, Φιλοσοφία- Ψυχολογία), τη δημιουργία νέων μαθημάτων – σούπα( Ερευνητικά Προβλήματα Φυσικών Επιστημών, Σύγχρονος Κόσμος) και την προσθήκη μαθημάτων ΕΠΑΛ. Αλήθεια σε ποιον επιστημονικό κλάδο αντιστοιχεί το μάθημα « Σύγχρονος Κόσμος» και πώς ακριβώς θα διδάσκονται οι μαθητές τα μαθήματα των ΕΠΑΛ; Θα μετακινούνται για κάποιες ώρες στα ΕΠΑΛ και θα επιστέφουν ( και ως σκέψη φαντάζει απραγματοποίητη) ή μήπως θα τα διδάσκονται με τη λήξη των μαθημάτων 2μμ-4μμ, όπως πρότεινε το σχέδιο Λιάκου ή μήπως θα έχουμε συγχωνεύσεις λυκείων ώστε οι μαθητές να έχουν δυνατότητα επιλογής! ( επίσης πρόταση του Λιάκου). Και οι καθηγητές; Θα περιφέρονται από σχολείο σε σχολείο για να συμπληρώσουν το υποχρεωτικό τους ωράριο μέχρι να φτάσουν οι ίδιοι να εύχονται τη συγχώνευση των σχολείων ή μήπως ακολουθήσουν τον γνωστό πια δρόμο της διαθεσιμότητας και της απόλυσης;

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά το υπουργείο προχωρά σε εξαγγελίες, περιέχονται στο κείμενο «Νέες Δομές υποστήριξης του Εκπαιδευτικού Έργου» που δόθηκε σε διαβούλευση, για την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Η προτεινόμενη διαδικασία θα βασίζεται σε κριτήρια αποτίμησης που θα καθορίζονται σε κυβερνητικό / κρατικό επίπεδο, ενώ συνάμα δημιουργούνται και περιφερειακές δομές ΠΕΚΕΣ (Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού) με στόχο την επιτήρηση των σχολικών μονάδων και την αξιολόγηση τους.

Και ενώ όλα αυτά περιέχονται στις προτάσεις – επιταγές και του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ, τόσο η πλειοψηφία του Δ.Σ της ΟΛΜΕ όσο και η πλειοψηφία του Δ.Σ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων συμπεριφέρονται σαν να μην τρέχει τίποτα. Έτσι από τη μια δεν ενημερώνουν καν τους συναδέλφους για τις εξελίξεις (ΕΛΜΕ) και από την άλλη επιλέγουν τη συμμετοχή σε διαλόγους και φιέστες (ΟΛΜΕ). Δεν είναι τυχαίο ότι σε τοπικό επίπεδο το Δ.Σ της ΕΛΜΕ αρκέστηκε στο κάλεσμα μιας Γενικής Συνέλευσης και σε ένα κάλεσμα, 2 σειρών(!), για συμμετοχή στο πανηπειρωτικό συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη φιέστα του αναπτυξιακού συνεδρίου και την παρουσία του πρωθυπουργού. Το πόσο βέβαια οι ίδιοι πίστευαν αυτό το κάλεσμα φάνηκε από την παντελή απουσία από το συλλαλητήριο όλων των παρατάξεων εκτός της Ενωτικής Αριστερής Παρέμβασης και του ΠΑΜΕ!

Τα σωματεία όμως δεν πρέπει να έχουν ως στόχο τους ούτε να προωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης ( κυβερνητικός συνδικαλισμός) ούτε να εξυπηρετούν κομματικά και προσωπικά συμφέροντα. Τα μέλη των Δ. Σ τους οφείλουν να υπηρετούν τα συμφέροντα των συναδέλφων και όχι να αντιμετωπίζουν τη συμμετοχή τους σε αυτά ως μέσο εμπλουτισμού του βιογραφικού τους ή ως μόρια στην αξιολόγησή τους όταν αποφασίζουν να μεταπηδήσουν στη διοίκηση!

Απαιτούμε τα σωματεία μας να υπηρετούν τα δικά μας συμφέροντα.

Βάσω Ιωάννου, φιλόλογος - μέλος της “Παρέμβασης Εκπαιδευτικών”

Μήνυμα σχολικών καθαριστριών δήμου Ζίτσας

Αγαπητά μας παιδιά, γονείς, εκπαιδευτικοί

Μπροστά στο ξεκίνημα κάθε σχολικής χρονιάς, εμείς οι σχολικές καθαρίστριες περιμέναμε να καθαρίσουμε τα σχολεία όπου μορφωνόσαστε και επιβάλλεται να είναι καθαρά, να αποτελούν ένα χώρο που πραγματικά σας αξίζει και να ανταποκρίνεται στη σημερινή εποχή.

Μας γνωρίζετε γιατί ήμασταν δίπλα στις ανησυχίες σας, στους αγώνες σας. Ήμασταν δίπλα σε δυσκολίες που προέκυπταν από νεροποντές, από χιόνια και σεισμούς.

Αγωνιούσαμε και παλεύαμε μαζί με σας για ένα σχολείο που να ανταποκρίνεται τις πραγματικές ανάγκες της εποχής μας κι όχι ένα σχολείο που να διαχωρίζει, να βάζει εμπόδια.

Φέτος όμως για εμάς, τις 15 καθαρίστριες του Δήμου Ζίτσας, οι πόρτες των σχολείων την 1η Σεπτέμβρη ήταν κλειστές. Η δημοτική αρχή μας έστειλε στην ανεργία και την εξαθλίωση, μας στέρησε το ψωμί μας. Στην ίδια θέση μπορεί να βρίσκονται και δικά σας άτομα, οι γονείς σας.

Προσπάθησαν να μας βάλουν να τσακωθούμε με τις άνεργες μανάδες σας, για το ποια αξίζει να καθαρίζει τις αίθουσες του κάθε σχολείου με ένα μισθό που δεν φτάνει να ζήσουμε. Είπαν ότι έτσι θα σταματήσουν να είναι κάποιες άνεργες. Κρύβουν όμως την αλήθεια: για κάθε μία άνεργη που βρήκε φέτος δουλειά, μία εργαζόμενη καθαρίστρια βγήκε στην ανεργία. Αυτό που τους λένε στην ουσία είναι ότι ο μόνος τρόπος για να φάνε μισό κομμάτι ψωμί είναι να το πάρουν από το χέρι του διπλανού τους.

Όλα αυτά τη στιγμή που οι ανάγκες για καθαριότητα στα σχολεία είναι πολύ μεγάλες και δεν καλύπτονται μόνο από 15 καθαρίστριες. Οι καθαρίστριες να δουλεύουν σε πρωινή και απογευματινή βάρδια με ωράριο και αξιοπρεπές μισθό. Έτσι καμία καθαρίστρια δεν θα περισσεύει από τα σχολεία μας, καμία δεν χρειάζεται να απολυθεί.

Θα μπορούσαμε επομένως και εμείς να συνεχίζουμε, όπως κάναμε κάθε χρόνο, τη δουλειά μας και καινούργιες εργαζόμενες να έβρισκαν δουλειά.

Κρύφτηκαν πίσω από τους νόμους που επιτρέπουν τις απολύσεις κι έφτασαν να περηφανεύονται για τα σχολεία του Δήμου. Είναι περήφανοι δηλαδή που στα σχολεία του δήμου υπάρχουν καθαρίστριες που πρέπει να δουλεύουν ακόμα κι αν αρρωστήσουν γιατί ο δήμος τις θεωρεί εργολάβους που δεν έχουν δικαίωμα να πάρουν άδεια.

Η απαράδεκτη απόφαση για τις απολύσεις σηματοδοτεί και το δικό σας εργασιακό μέλλον. Μέλλον που δεν θα υπάρχει μόνιμη και σταθερή δουλειά για κανένα. Μια κόλαση με ανεργία, μερική απασχόληση, με ημερομηνία λήξης ή δουλειά, με απληρωσιά και τους μισθούς πείνας είναι η μοναδική επιλογή σας. Σ΄αυτό το μοντέλο είναι προσαρμοσμένη και το εκπαιδευτικό σύστημα. Θέλουν να δέχεστε παθητικά ό,τι ζητά ο εργοδότης και να μην παλέψετε ποτέ για μια καλύτερη ζωή.

Η ανάγκη να είναι καθαρά τα σχολεία είναι καθημερινή και αφορά όχι μόνο τις καθαρίστριες αλλά τους γονείς που έχουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία και τους εκπαιδευτικούς που κάνουν το μάθημα. Για να είναι όμως καθαρά τα σχολεία θα πρέπει να υπάρχουν καθαρίστριες που να δουλεύουν σε ανθρώπινες συνθήκες και να αμείβονται όπως αξίζει στη βαριά και ανθυγιεινή δουλειά τους και να μην είναι κριτήριο το κόστος.

Ο αγώνας μας όμως είναι κοινός. Κι εμείς οι καθαρίστριες όπως κι εσείς, θέλουμε να ανοίγουν τα σχολεία για όλη τη νεολαία της περιοχής μας. Για να μπορείτε να αθλείστε, να γυμνάζεστε, να υπάρχει ενισχυτική διδασκαλία, χώροι ξεκούρασης, τραπεζαρίες και βιβλιοθήκες μέσα σε κάθε σχολείο. Θέλουμε να μαθαίνετε τέχνες που δε τις προωθεί το σχολείο όπως μουσική, εικαστικά, για να αναδεικνύονται όλες οι δεξιότητές σας.

Σας καλούμε να είστε δίπλα στον αγώνα που κάνουμε για να αποτρέψουμε τις απολύσεις μας και να παλέψουμε μαζί για ένα σύγχρονο σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει, για ένα σχολείο ενιαίο, δωδεκάχρονο όπου οι καθαρίστριες θα έχουν πλήρη και σταθερή εργασία, με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Ας κάνουμε την αρχή με τη μαζική παρουσία στο συλλαλητήριο που διοργανώνει το Εργατικό Κέντρο Ν. Ιωαννίνων τη Δευτέρα 25 Σεπτέμβρη 2017 στις 6.00 μ.μ. στο παλιό Δημαρχείο Ελεούσας

Η «καλή» αξιολόγηση και άλλες φαντασιώσεις

 Παρακολουθήσαμε χθες την κοινή συνέντευξη των προέδρων της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων και του ΣΕΠΕ Ιωαννίνων σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό για τις εξελίξεις στην Εκπαίδευση μπροστά στη νέα σχολική χρονιά. Το να κάνουμε μια πλήρη παρουσίαση και κριτική των όσων είπαν οι δύο συνάδελφοι θα ήταν υπερβολικό για τούτο το μικρό σημείωμα. Επιβάλλεται όμως να σταθούμε σε ένα κρίσιμο -και επικίνδυνο συνάμα- ζήτημα, στο οποίο μια σημαντική μερίδα του συνδικαλισμού μας φαίνεται να πατά και να ξαναπατά τη μπανανόφλουδα που αφήνει η κυρίαρχη προπαγάνδα.

Αναφερόμενοι στο μεγάλο ζήτημα της Αξιολόγησης, και οι δύο συνάδελφοι εξέθεσαν την άποψη ότι στην Εκπαίδευση χρειαζόμαστε κάποιας μορφής αξιολόγηση, αρκεί αυτή να έχει πρώτα συζητηθεί πλατιά, να μην είναι τιμωρητικού χαρακτήρα, να μην είναι εργαλείο χειραγώγησης των εκπαιδευτικών και κατηγοριοποίησης των σχολείων. Θέτοντας εδώ από την αρχή το σημείο της διαφωνίας μου, σημειώνω ότι αυτή ακριβώς η άποψη, που δέχεται την “αξιολόγηση υπό όρους” είναι το καταλληλότερο λιπαντικό για την εφαρμογή της αξιολόγησης χωρίς κανέναν όρο. Η “καλή” αξιολόγηση που ονειρεύονται οι συνάδελφοι είναι ίδια κι απαράλλαχτη με την “κακή”, τουλάχιστον στα μεσο-μακροπρόθεσμα αποτελέσματά της.

Πριν δούμε το γιατί συμβαίνει αυτό, ας σταθούμε σε ένα δεύτερο, αλλά αρκετά σημαντικό, σημείο. Ένα από τα επιχειρήματα με τα οποία οι συνάδελφοί μας προσπάθησαν να στηρίξουν την άποψή τους ήταν ότι “η κοινωνία δεν πρέπει να σκεφτεί ότι είμαστε αντίθετοι στο να αξιολογηθούμε, όταν όλοι αξιολογούνται. Έτσι πρέπει εμείς οι ίδιοι να κάνουμε τις προτάσεις για την μορφή της αξιολόγησής μας”. Αυτό είναι ένα επιχείρημα που, αν και ακούγεται συχνά, δεν το καταλαβαίνω, ειδικά όταν ξεστομίζεται από δασκάλους. Είναι αλήθεια ότι το κίνημα των εκπαιδευτικών πρέπει συνεχώς να σφυρηλατεί τη συμμαχία του με τα άλλα δύο μέρη του σχολικού τριγώνου, τα παιδιά και τους γονείς. Οι συμμαχίες όμως, και μάλιστα οι έντιμες και ελπιδοφόρες, δεν χτίζονται ούτε με την κουτοπονηριά ούτε με την υποταγή στις αντιλήψεις του άλλου. Εάν κρίνουμε ότι η απαίτηση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών είναι κυρίαρχη μέσα στους γονείς (σε ποιους γονείς; Σε όλους; Είναι κάποιο ενιαίο κοινωνικά στρώμα οι “γονείς” μήπως;) και εάν εμείς κρίνουμε ότι αυτό οφείλεται στην προπαγάνδα του λόγου των αφεντικών, τότε αυτό που έχουμε να κάνουμε, σαν δάσκαλοι και σαν κοινωνικοί συνοδοιπόροι, είναι να τους εξηγήσουμε υπομονετικά το γιατί οι απόψεις τους είναι λαθεμένες. Θα ήταν ενδιαφέρον να μας αποκαλύψουν οι συνάδελφοι πώς φαντάζονται μια συμμαχία με τους “γονείς”, η οποία στην τελική ανάλυση θα αποδεχόταν το λόγο της κυρίαρχης τάξης περί αξιολόγησης. Τι να την κάνει κανείς μια τέτοια συμμαχία;

Ας πάμε όμως στην κύρια αντίρρηση. Μπορεί να υπάρχει “καλή” αξιολόγηση των εκπαιδευτικών; Θα μπορούσαμε να καταστρώσουμε μια πρόταση σαν αυτή που υπονοούν (αλλά δεν περιγράφουν) οι συνάδελφοι πρόεδροι; Μιας και ο χώρος ετούτου του σημειώματος είναι περιορισμένος, ας επιχειρήσουμε να απαντήσουμε με συντομία.

- Είναι στη φύση της εκπαιδευτικής διαδικασίας το ότι δεν μπορεί να ποσοτικοποιηθεί. Νόρμες εκπαιδευτικού έργου δεν υπάρχουν, και άρα η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών πάνω στην τήρηση της νόρμας αναγκαστικά θα προϋποθέτει νόρμες επιβεβλημένες από αυθαίρετους εξωεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς. Η Αξιολόγηση χτυπά απευθείας στην καρδιά της Εκπαίδευσης.

- Δε νοείται κριτική του γενικού εκπαιδευτικού έργου ξεκομμένη από την κριτική του εκπαιδευτικού συστήματος. Ένα καλό εκπαιδευτικό σύστημα, ένα σύστημα που προσπαθεί για την ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών, είναι σαφώς διαφορετικό περιβάλλον από ένα σύστημα περικοπών και καθολικού ελέγχου. Η αξιολόγηση (κάθε αξιολόγηση) μεταφέρει το ερώτημα “ποιον ωφελεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα; Ποιες είναι οι αξίες του και με ποιον τρόπο τις υπηρετεί;” στο “πώς κάνει τη δουλειά του ο υπάλληλος;”. Η Αξιολόγηση λειτουργεί λοιπόν σαν ξέπλυμα του συστήματος.

- Η εκπαίδευση δεν είναι μια διαδικασία που χαρακτηρίζεται από σωστές και λάθος μεθόδους, έτσι αόριστα και γενικά. Ένα σωρό μέθοδοι που παλιότερα θεωρούνταν ιδανικές, σήμερα είτε έχουν πεταχτεί στο σκουπιδοντενεκέ είτε έχουν ακόμη και καταδικαστεί. Επιπλέον, στην εκπαίδευση δεν υπάρχουν συνταγές. Γνωρίζουμε καλά πως μια προσέγγιση ενός θέματος μπορεί να αλλάζει από σχολείο σε σχολείο, ακόμη κι από τμήμα σε τμήμα του ίδιου σχολείου.

Η αξιολόγηση βάζει κάτω από το χαλί τις υπαρκτές κοινωνικές διαφορές των σχολείων και των παιδιών. Με λίγα λόγια, η Αξιολόγηση μασκαρεύει τις ταξικές διαφορές με το μανδύα των “ατομικών ευθυνών του εκπαιδευτικού”.

- Η εκπαίδευση δεν είναι ουδέτερη. Ο κρατικός θεσμός της εκπαίδευσης, όπως και το σύνολο του κράτους, διασφαλίζει τους όρους της διαιώνισης της κυριαρχίας της αστικής τάξης. Αυτό σημαίνει ότι την “εκπαιδευτική ατζέντα”, ανεξάρτητα από το αν η κυβέρνηση είναι δεξιά ή “αριστερή”, την καθορίζουν έμμεσα (και κάποιες φορές άμεσα, αμεσότατα) τα επιτελεία των αφεντικών. Ένας θεσμός, λοιπόν, που καλείται να πετύχει τους στόχους των αφεντικών θα ήταν παράλογο να θεωρούμε ότι μπορεί να αξιολογηθεί από τους μηχανισμούς των αφεντικών στο κατά πόσο υπηρέτησε τη μόρφωση των παιδιών των εργατικών και λαϊκών τάξεων. Η Αξιολόγηση, “καλή” και “κακή”, είναι εργαλείο ταξικής κυριαρχίας.

- Η εκπαίδευση δεν έχει άμεσα αποτελέσματα. Πολλές φορές τα αποτελέσματα μιας συνεκτικής διδασκαλίας παρουσιάζονται χρόνια αργότερα. Η οικοδόμηση των βάσεων της μάθησης, αυτή η τόσο σημαντική πλευρά της Εκπαίδευσης, δεν έχει να κάνει με την επίτευξη άμεσων στόχων. Οι άμεσοι στόχοι είναι απαίτηση του σχολείου-επιχείρηση. Η Αξιολόγηση μετατρέπει το Σχολείο σε θέαμα.

- Όπου έχει εφαρμοστεί η Αξιολόγηση, και μιλάμε για τα μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία, έχει οδηγήσει σε μια γραφειοκρατική κόλαση, όπου η χαρά και η δημιουργικότητα θυσιάστηκαν στο βωμό της “επίτευξης στόχων”. Η Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στα μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα έχει οδηγήσει στο γραφειοκρατικό ψεύδος (σχολεία και εκπαιδευτικοί απλά συμπληρώνουν ψευδή στοιχεία όπου μπορούν για να πετύχουν καλύτερο “σκορ”), σε εργασιακή εξάντληση των εκπαιδευτικών (μιλάμε για μαζικές παραιτήσεις και έλλειψη ακόμη και αναπληρωτών, λόγω κακής φήμης του επαγγέλματος) και ανούσια εντατικοποίηση. Η Αξιολόγηση απονεκρώνει τον εκπαιδευτικό και το σχολείο.

- Ακόμη και η “καλή” αξιολόγηση οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των σχολείων. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ήδη, και τώρα που δεν υπάρχει “επίσημη” αξιολόγηση, τα σχολεία είναι κατηγοριοποιημένα στην κοινή γνώμη (κακώς, αλλά το ξέρουμε ότι ισχύει σε μεγάλο βαθμό). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το αίσχος των ανούσιων μεταγραφών (με τη δήλωση ψευδών στοιχείων ή και με “ρουσφέτια”, όπως έχουμε δει σε κάποιες περιπτώσεις) μέσω των οποίων αποδυναμώνονται κάποια σχολεία και ενισχύονται άλλα. Όταν η Αξιολόγηση βάλει αυτή την “επίσημη” στάμπα πάνω από κάποιο σχολείο, δεν θα χρειάζεται να είναι “τιμωρητική”. Η ίδια η κοινωνία θα λειτουργήσει αυτόματα. Η Αξιολόγηση, ακόμη και η “καλή”, είναι μηχανισμός κατηγοριοποίησης και αποδυνάμωσης/κλεισίματος σχολείων (το ίδιο φυσικά θα ισχύσει και για τους εκπαιδευτικούς όταν εφαρμοστεί η ατομική τους αξιολόγηση).

- Η Αξιολόγηση, καθώς θα πραγματοποιείται από συγκεκριμένους μηχανισμούς, παγιώνει την αντίληψη ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να καθορίσουν τις ζωές και τις ανάγκες τους. Ο Σύλλογος Διδασκόντων (μαζί και τα μαθητικά συμβούλια και οι σύλλογοι γονέων) παύει να είναι το κυρίαρχο όργανο στο οποίο τα παιδαγωγικά, διοικητικά ή όποια ζητήματα κουβεντιάζονται δημοκρατικά και προτείνονται οι αντίστοιχες λύσεις. Ο έλεγχος και η “λύση” έρχεται απ'έξω, ο Σύλλογος απλά προτείνει τον καλύτερο τρόπο για να εφαρμοστούν τα πορίσματα της Αξιολόγησης. Η Αξιολόγηση είναι ένα πλήγμα στη δημοκρατία, είναι μια αυταρχική κατρακύλα.

- Η Αξιολόγηση υπηρετεί τη στροφή της κοινωνίας από το σύνολο στο άτομο. Μια κατ'εξοχή κοινωνική διαδικασία όπως η Εκπαίδευση, μετατρέπεται σε ατομική, οι μαθητές και οι γονείς είναι οι πελάτες στο “νέο σχολείο”. Το Κράτος, μέσω της αξιολόγησης, θα ελέγχει εάν οι εκπαιδευτικοί παρέδωσαν στο άτομο-μαθητή-πελάτη το συμφωνημένο “πακέτο εκπαιδευτικών υπηρεσιών”. Η Αξιολόγηση είναι το ιδεολογικό εργαλείο του νεοφιλελευθερισμού στην Εκπαίδευση.

- Η αξιολόγηση δεν είναι ένα αφηρημένο σχήμα, όπως θέλουν να παρουσιάσουν κάποιοι, μα ο κύριος τρόπος εφαρμογής της καπιταλιστικής επιθετικότητας στην Εκπαίδευση. Μέσω της Αξιολόγησης παγκόσμια διευκολύνεται η διατίμηση του προϊόντος “εκπαιδευτική υπηρεσία” (και όχι πια “εκπαίδευση”, καθώς κάθε κομματάκι της παίρνει πια το ταμπελάκι με την τιμή του, αυτό με το οποίο θα βγει στην αγορά είτε άμεσα είτε έμμεσα μέσα από την αναζήτηση χορηγών. Η Αξιολόγηση υπηρετεί το Σχολείο της Αγοράς.

- Δεν υπάρχει αξιολόγηση που να μην είναι συνάμα και χειραγώγηση. Ο έλεγχος πάνω στη σχολική ζωή, η παρακολούθηση των υποτιθέμενων “επιδόσεων” του σχολείου και του εκπαιδευτικού, ακόμη κι όταν δεν έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, λειτουργεί κανονιστικά. Αυτό σημαίνει ότι οδηγεί το σχολείο και τον εκπαιδευτικό να προτιμήσει εκείνες της συμπεριφορές και μεθόδους που θα οδηγήσουν στο καλύτερο δυνατό “σκορ”. Πρακτικά, με την εξαίρεση κάποιων συναδέλφων που ενδεχομένως θα αντιστέκονται λόγω προσωπικού “τσαγανού” ή επιστημονικής-παιδαγωγικής αξιοπρέπειας, όλο και περισσότερα σχολεία (και συνάδελφοι) θα λειτουργούν κατά πώς επιβάλλει η προωθούμενη νόρμα. Η Αξιολόγηση είναι ο θάνατος της Παιδαγωγικής Ελευθερίας.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ένα σωρό ακόμη σημεία. Όσοι δίνουμε τη ζωή μας στο μαυροπίνακα, ξέρουμε μέσα μας τι έγκλημα πρόκειται να πραγματωθεί. Θα μπορούσαμε επίσης να μιλάμε με τις ώρες ακαδημαϊκά, για κάποια “αξιολόγηση που θα θέλαμε εμείς”. Ε λοιπόν, ας ξεχάσουμε ότι δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο, ας ξεχάσουμε ότι η Αξιολόγηση που προτείνεται είναι αυτή που επιθυμούν οι μεγάλοι πολυεθνικοί εκπαιδευτικοί-επιχειρηματικοί κολοσσοί και τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία (ΟΟΣΑ), κι ας προκαλέσουμε κι από δω εκείνους τους συναδέλφους που μας μιλούν για “μια άλλη, καλή, αξιολόγηση” να μας περιγράψουν μερικά βασικά της σημεία. Αν βρουν έστω κι ένα που να αντέχει την κριτική, το υπόσχομαι, θα σταματήσουμε να είμαστε τόσο αυστηροί μαζί τους. Δεν θα το βρουν όμως. Η “καλή αξιολόγηση” θα μείνει για πάντα μια φαντασιακή μπαλαφάρα, σαχλό φάσμα που θα υπηρετεί την εφαρμογή της “κακής”, της μόνης πραγματικά δυνατής.

Τρία υστερόγραφα:

- Ας μην θεωρηθεί ότι η επικέντρωση ετούτου του σημειώματος στην Εκπαίδευση υπονοεί ότι η Αξιολόγηση είναι διαδικασία ανεκτή ή επιθυμητή σε άλλους τομείς και άλλους κλάδους εργαζομένων. Αυτή όμως είναι μια άλλη συζήτηση.

- Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, αλλά και συνδικαλιστικά, έγειρε την πλάστιγγα στην κατεύθυνση της αποδοχής/εφαρμογής της Αξιολόγησης. Εάν στην περίοδο των ΣαμαροΒενιζέλων η αντίθεση ήταν μαζική, σήμερα όλοι αισθάνονται πια ότι “τους παίρνει” να προσθέσουν το λιθαράκι τους στην εφαρμογή της Αξιολόγησης.

- Η μάχη της Αξιολόγησης θα καθορίσει το μέλλον της Εκπαίδευσης στη χώρα μας για τα πολλά επόμενα χρόνια. Το θέμα δεν είναι “ακαδημαϊκό”, δεν πρόκειται για απλή αντιπαράθεση απόψεων για τα εκπαιδευτικά θέματα. Η αντίθεση στην Αξιολόγηση σημαίνει αγώνα, σημαίνει ευθύνη, σημαίνει ότι στεκόμαστε με ειλικρινή αλληλεγγύη για το μέλλον της Εκπαίδευσης. Φτάνουν οι κουβεντούλες, αρκετά πια.

Λευτέρης Παπαθανάσης, χημικός – εκλεγμένος με την “Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση” στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων

Ησυχία! Η ΟΛΜΕ κοιμάται!

Σχετικά με την επιλογή των

νέων διευθυντών στα σχολεία

Συνάδελφοι,

Έπειτα από τρεις συνεδριάσεις του ΔΣ της ΟΛΜΕ και έπειτα από τις συνεχείς αναβολές που προκάλεσε η ΔΑΚΕ και στις οποίες συνηγόρησαν οι ΣΥΝΕΚ, ροκανίζοντας το χρόνο, τελικά η συνδικαλιστική ηγεσία του κλάδου αποφάσισε πως πρέπει να μείνει βουβή απέναντι στην πρώτη επιχείρηση επιβολής της αξιολόγησης επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκινά τις επόμενες ημέρες με όχημα την επιλογή των νέων διευθυντών στα σχολεία.

Η παράταξη της ΔΑΚΕ αφού μελέτησε σε βάθος το νέο νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο δεν γνώριζε τις προηγούμενες ημέρες, ανακάλυψε πως τελικά δεν την ικανοποιεί ο τρόπος μοριοδότησης(!) των υποψήφιων διευθυντών. Επίσης, «διαμαρτυρήθηκε» διότι η συμμετοχή των Συλλόγων Διδασκόντων είναι «ανεπαρκής» και «αντιεπιστημονική» ενώ διαπίστωσαν πως «δεν υπάρχει τράπεζα ερωτήσεων» που θα αξιοποιηθεί στη διαδικασία των συνεντεύξεων. Κατά τα άλλα πρότειναν να «παγώσει» ο νόμος και να ανοίξει διάλογος με το υπουργείο Παιδείας για το σύστημα επιλογής των στελεχών συνολικά.

Από τη μεριά τους οι ΣΥΝΕΚ, αφού κατακεραύνωσαν το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο (καθηκοντολόγιο, Ν3848 κλπ) και εξαπέλυσαν μύδρους κατά του νέου τρόπου επιλογής των διευθυντών, τελικά ευθυγραμμίστηκαν με την πολιτική του υπουργείου Παιδείας. Χρησιμοποιώντας προσχήματα όπως την λεγόμενη «μυστικότητα» της γνώμης του Συλλόγου Διδασκόντων, επεδίωξαν να εξωραΐσουν την νέα αξιολόγηση. Θεώρησαν μάλιστα πως η φόρμα αποτίμησης «συμφωνώ – διαφωνώ» αποτελεί μια «σαφή διατύπωση γνώμης του Συλλόγου Διδασκόντων». Καλούν τώρα τον κλάδο να μπει στη διαδικασία της περίφημης «γνωμοδότησης», δηλαδή, να αρχίσει να εμπεδώνει «την κουλτούρα της αξιολόγησης», όπως διαρκώς μας υπενθυμίζουν οι κ. Λιάκος – Γαβρόγλου. Είναι μεγαλειώδης αντίφαση από τη μια πλευρά να εγκαλούν οι ΣΥΝΕΚ το υπουργείο πως «απαξιώνει την έκφραση γνώμης του Συλλόγου Διδασκόντων» και την ίδια στιγμή να καλούν τον κλάδο να νομιμοποιήσει αυτήν την πολιτική με τη συμμετοχή του σε μια απαξιωτική διαδικασία! Ο κ. Γαβρόγλου μάλιστα σε ραδιοφωνική συνέντευξη ξεκαθαρίζει κατηγορηματικά πως η γνωμοδότηση δεν μοριοδοτεί τον υποψήφιο διευθυντή και η τελική επιλογή είναι στα χέρια της ειδικής αρμόδιας επιτροπής!!!. Με άλλα λόγια η συνέντευξη είναι αυτή που θα κρίνει ποιος θα γίνει Διευθυντής, όπως γινόταν πάντα και όπως έγινε και με τους δ/ντες εκπαίδευσης πρόσφατα, παρόλο που τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας μοριοδοτούνταν.

Οι «φόρμες αποτίμησης», με βάση το νόμο, θα συμπληρωθούν για όλους τους εκπαιδευτικούς που βάζουν υποψηφιότητα για δ/ντες από κάθε σχολείο και για όποιο σχολείο επιθυμούν και όχι μόνο για όσους είναι ήδη δ/ντές. Όμως, οι ΣΥΝΕΚ σπέρνουν συνειδητά σύγχυση υποστηρίζοντας πως οι εκπαιδευτικοί θα γνωμοδοτήσουν για το διευθυντή του σχολείου τους. Στην πράξη κρύβουν πως ξεκινάει η διαδικασία της ατομικής αξιολόγησης για τους εκπαιδευτικούς, όπου όλοι θα αξιολογούν όλους. Κρύβουν αυτοί, που τάχα κόπτονται για τη γνώμη και τον κυρίαρχο ρόλο του συλλόγου διδασκόντων, πως το σχολείο θα μετατραπεί σε αρένα ανταγωνιστικών σχέσεων μεταξύ των συναδέλφων.

Συνάδελφοι,

Τόσο οι ΣΥΝΕΚ όσο και η ΔΑΚΕ αποκρύπτουν επιμελώς και επιχειρούν να συσκοτίσουν το πραγματικό περιεχόμενο του νέου νόμου για την επιλογή των διευθυντών στα σχολεία. Η πολιτική αυτή είναι απολύτως εναρμονισμένη με τα ψηφισμένα μνημονιακά μέτρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για την εφαρμογή της αξιολόγησης σε όλη την έκταση του Δημοσίου. Άλλωστε αποτελεί ρητή δέσμευση της κυβέρνησης πως «κάθε διαδικασία αξιολόγησης στην εκπαίδευση πρέπει να εναρμονίζεται με το ισχύον πλαίσιο του Δημοσίου». Ο νέος νόμος αποτελεί το πρώτο βήμα για την εφαρμογή της αξιολόγησης στην εκπαίδευση, ενώ κυβέρνηση και υπουργείο μεθοδεύουν την επιβολή της περίφημης «αυτοαξιολόγησης» της σχολικής μονάδας και της ατομικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.

Συνάδελφοι,

Είναι αναγκαίο να εκφράσουμε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο την αντίθεσή μας στην πολιτική που ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου στην εκπαίδευση στρώνοντας ταυτόχρονα το δρόμο για την αξιολόγηση. Συντεταγμένα, αποφασιστικά και με την ευθύνη των ΕΛΜΕ καλούμε:

- Τους αιρετούς εκπροσώπους του κλάδου να μην συμμετάσχουν με τη βαθμολογία τους, βάζοντας «παύλα», στις αξιολογικές κρίσεις των υποψήφιων διευθυντών στις επικείμενες συνεδριάσεις των “διευρυμένων” ΠΥΣΔΕ.

- Τους Συλλόγους Διδασκόντων να καταγγείλουν και να απέχουν από τις προσχηματικές και δήθεν γνωμοδοτικές συνεδριάσεις αξιολόγησης για τους υποψήφιους διευθυντές. Να μην συμπληρώσουν τις περίφημες «φόρμες αποτίμησης».

- Υλοποιούμε την απόφαση της ΑΔΕΔΥ για "απεργία – αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης" των νόμων Βερναδάκη (4369/2016) και επιλογής διευθυντών σχολικών μονάδων (4473/2017).

- Οργανώνουμε την πάλη μας ενάντια στην επιχειρούμενη επιβολή της αξιολόγησης με έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις του κλάδου!

Με μαζικό και αποφασιστικό αγώνα να αποτρέψουμε τη νέα απόπειρα επιβολής της αξιολόγησης!

Κάτω η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ!

Ιούνης 2017

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις

Συσπειρώσεις Κινήσεις ΔΕ