Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση
εκπαιδευτικών ΔΕ ν. Ιωαννίνων
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΦΑΡΣΑ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ
ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!
Οι εργαζόμενοι/ες στην Εκπαίδευση καλούνται στις 7 του
Νοέμβρη στις κάλπες για τα υπηρεσιακά συμβούλια της Εκπαίδευσης (ΠΥΣΔ(Π)Ε,
ΑΠΥΣΔ(Π)Ε και ΚΥΣΔ(Π)Ε). Πρόκειται για το παραδοσιακό πανηγύρι του εργοδοτικού
και πελατειακού συνδικαλισμού, η αποθέωση της λογικής ότι ο δρόμος για τη
βελτίωση των εργασιακών μας συνθηκών περνά μέσα από τη μίζερη διαπραγμάτευση,
την «εξυπηρετησούλα», το πάρε-δώσε με την εργοδοσία πίσω από κλειστές πόρτες.
Αυτό που διαφημίζεται, δεξιά κι αριστερά, ως «συμμετοχή» δεν είναι
τίποτε άλλο από ενσωμάτωση, από ψαλίδισμα των αναγκών μας στο μέτρο των
κυβερνητικών επιλογών.
Τα υπηρεσιακά συμβούλια
δεν είναι όργανα ουδέτερα, όπου απλά συζητιέται και προωθείται η καλύτερη ιδέα
για τη λειτουργία των σχολείων, μα μέρος του μηχανισμού προώθησης της θέλησης
της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου (που για τους εργαζόμενους/ες στην
εκπαίδευση είναι διπλά αντίπαλος· ως άμεσος εργοδότης και ως εκφραστής
των γενικότερων επιδιώξεων της άρχουσας τάξης στην εκπαίδευση). Οι δύο
συνάδελφοι/ισσες, που σύμφωνα με το νόμο και μετά από εκλογές που οργανώνει η
διοίκηση, παίρνουν τη θέση του μέλους του ΥΣ, οι «αιρετοί», είναι κανονικά μέλη
του ΥΣ. Η συμμετοχή τους σ’αυτά δεν είναι κάποια μορφή ελέγχου της διοίκησης. Οι
αιρετοί καθορίζουν με την ψήφο τους ποιος συνάδελφος/ισσα θα μετατεθεί,
αποσπαστεί, τοποθετηθεί σε κάποιο σχολείο κλπ. Πρόκειται δηλαδή για μια καθαρή
έκφραση αυτού που λέμε «συνδιοίκηση». Οι συνάδελφοι/ισσες που επισκέπτονται
προεκλογικά τα σχολεία παρουσιάζουν μια ελαφρώς διαφορετική εικόνα. Δεν υπάρχει
ούτε ένας υποψήφιος/α που να δηλώνει δημόσια και με ειλικρίνεια (γιατί κατ’
ιδίαν πάει το τάξιμο του ρουσφετιού σύννεφο) ότι επιθυμεί να γίνει μέλος της
διοίκησης. Η κοινή καραμέλα είναι ότι θέλουν να ελέγχουν τη διοίκηση,
περιορίζοντας έτσι τις αυθαιρεσίες σε βάρος των συναδέλφων/ισσών τους. Η
πραγματικότητα όμως δεν είναι άλλη από το ότι αργά ή γρήγορα μετατρέπονται (εξ
αιτίας της θέσης τους, αν όχι και της πολιτικής συνείδησής τους) είτε σε
κανονικά μέλη της διοίκησης (δεν θα επεκταθούμε εδώ στις χυδαιότητες που έχουμε
ζήσει τόσα χρόνια, χυδαιότητες στις οποίες δυστυχώς έχουν και οι
συνάδελφοι/ισσες μας εκπαιδευτεί, και τις ανέχονται, μπας και πάρουν κι εκείνοι
το μερτικό τους από τις «εξυπηρετησούλες») είτε σε μεσολαβητές που εξομαλύνουν
τις σχέσεις της διοίκησης με τους υφισταμένους. Η παραπάνω περιγραφή δεν
ακυρώνεται από το γεγονός ότι υπάρχουν κάποιοι/ες ελάχιστοι συνάδελφοι που
στέκονται με ακεραιότητα στα ΥΣ, και μάλιστα έχουν βρεθεί να διώκονται για τη
στάση τους απέναντι στην εργοδοσία και υπέρ των συναδέλφων/ισσων και των
μαθητών/ριων μας. Άλλωστε, κάποιοι από αυτούς είναι συναγωνιστές/ριες μας στο
πανελλαδικό ρεύμα των Παρεμβάσεων.
Ο έλεγχος πάνω στις αποφάσεις της διοίκησης είναι
ζωτικής σημασίας για τους εργαζόμενους στην εκπαίδευση, όμως είναι άλλο πράγμα
ο έλεγχος και άλλο η αυταπάτη του «εκδημοκρατισμού» ή της «καλής λειτουργίας».
Ο έλεγχος αυτός θα έπρεπε να γίνεται από τα σωματεία των εκπαιδευτικών, από τις
ΕΛΜΕ και τους ΣΕΠΕ, σε δημόσιες και ανοιχτές διαδικασίες.
Όσοι/ες συνάδελφοι και συναδέλφισσες συζητούν όλα αυτά
τα χρόνια με τους ανθρώπους της Παρέμβασης, γνωρίζουν ότι συμμετείχαμε στις
εκλογές για τα ΥΣ παρά τις σοβαρές διαφωνίες μας, που εκφράζονται συνοπτικά
παραπάνω, τη συμμετοχή μας, όχι με τη λογική να εκλέξουμε αιρετούς, μα για να αξιοποιήσουμε
τη δυνατότητα παρέμβασης στα σχολεία για να παρουσιάσουμε σοτυς
συναδέλφους/ισσες τους δικούς μας προβληματισμούς, για να ενημερώσουμε για τα
άμεσα καθήκοντα του σωματείου. Την ίδια στιγμή, στηρίζαμε το πανελλαδικό
ψηφοδέλτιο των Παρεμβάσεων, εκτιμώντας ότι μια πανελλαδική κάλπη είναι συχνά μια
κάλπη με γενικότερη πολιτική σημασία (πράγμα που αποδεικνύεται το βράδυ των εκλογικών
αποτελεσμάτων, όταν οι μέχρι πριν λίγες ώρες «ακομμάτιστοι και ανεξάρτητοι» των
κυβερνητικών παρατάξεων, σπεύδουν με τον πιο χυδαίο τρόπο να «κάνουν ταμείο»
για λογαριασμό των κομμάτων τους). Εκτιμούμε, όμως, ότι στη σημερινή πολιτική
συγκυρία, και με δοσμένη την κατάσταση του συνδικαλισμού, αλλά και την
υγειονομική κρίση (που, μεταξύ άλλων, δεν επιτρέπει τη φυσική παρουσία μας στα
σχολεία και τη ζωογόνα συζήτηση με τους συναδέλφους/ισσες), δεν υπάρχει για
τους εργαζόμενους/ες στην Εκπαίδευση γενικά, αλλά και για την παράταξή μας
ειδικά κανένας λόγος συμμετοχής στις εκλογές για τα ΥΣ. Αντίθετα, είναι μια
πρώτης τάξης ευκαιρία να διαπιστώσει ο κάθε συνάδελφος και συναδέλφισσα ότι τα
ΥΣ και οι μηχανισμοί πίσω από αυτά μπορούν να λειτουργούν μια χαρά απουσία του!
Η Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση
αποφάσισε, λοιπόν, να μην καταθέσει υποψηφιότητες για τις κάλπες των ΥΣ, και να
καλέσει τους συναδέλφους/ισσες σε ένα μαζικό γύρισμα της πλάτης στη φάρσα των
ΥΣ και τη σαπίλα του εργοδοτικού - πελατειακού συνδικαλισμού, που τους
παρουσιάζονται με το προσωπείο της δημοκρατίας.
Δυστυχώς, μα αναπόφευκτα, οι εκτιμήσεις μας
επιβεβαιώθηκαν από την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε ηλεκτρονική
ψηφοφορία, επισφραγίζοντας έτσι τη θέληση των αφεντικών να αποκλείσουν κάθε
ζωντανή και συλλογική έκφραση των εργαζομένων από τον πολιτικό χώρο. Η εδώ και
τόσα χρόνια υποκατάσταση της άμεσης δημοκρατίας από την απομόνωση του παραβάν,
του συμβολικού κλουβιού της «ιερής στιγμής της ψήφου», φτάνει σήμερα στην πιο
απαίσια εκδοχή της, την ψήφο από το σπίτι, την ψήφο από τον καναπέ, την ψήφο
χωρίς τη ζωντανή συζήτηση και τη «δημιουργική ταλαιπωρία» της φυσικής
παρουσίας. Είχαμε προειδοποιήσει από τον περασμένο Μάρτη, όταν όλοι οι
υπόλοιποι χειροκροτούσαν εκστασιασμένοι τις αρετές της τηλε-εργασίας, ότι τα
αφεντικά θα χρησιμοποιήσουν την πανδημία ως άλλοθι για την επιβολή ολόκληρης
της ατζέντας τους ενάντια στους εργαζόμενους/ες. Κι αν στο
εργασιακό/παιδαγωγικό κομμάτι φτάσαμε να μιλάμε για κάμερες στην τάξη, για
διάλυση του ελεύθερου χρόνου (η τηλε-εργασία δεν έχει ωράριο!), για
εργαζόμενους/ες με 3μηνες συμβάσεις (υπενθυμίζουμε ότι αλλού υπάρχουν ήδη οι
συμβάσεις μηδενικού χρόνου και εργαζόμενοι/ες διαρκώς εν αναμονή…), στο
συνδικαλιστικό η «τεχνολογία» προσφέρει μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να
ξεμπερδέψουν με τα συνδικάτα.
Καλούμε τις υπόλοιπες συνδικαλιστικές
δυνάμεις, φυσικά κι εκείνες που δεν συμμερίζονται τη δική μας αντίληψη περί μη
συμμετοχής στα ΥΣ, ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ HIGH-TECH ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΑ του υπουργείου. Να μείνει η υπουργός και τα
αφεντικά που την κινούν, μόνοι με το ηλεκτρονικό τους σύστημα, να καταγράφουν
τον εαυτό τους και μόνο. Η ελπίδα των εργαζομένων είναι στο σωματείο και όχι
στην εξατομίκευση, στη διεκδίκηση και όχι στη διαπραγμάτευση, στους δρόμους της
συλλογικής πάλης και όχι στους διαδρόμους της αναξιοπρέπειας, στον αγώνα για
μια συνολικά δίκαιη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και όχι στην αθλιότητα της
αστικής μοιρολατρίας.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ
ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!
ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ
ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΥΣ, ΑΜΕΣΗ
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ/ΙΣΣΩΝ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΖΗΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΦΟΡΑ
ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ – ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ -
ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ «ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ», ΠΛΑΙΣΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ, ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΤΙΚΗ
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
