Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

Απολογισμός της συμμετοχής της “Παρέμβασης Εκπαιδευτικών” στο Δ.Σ της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων κατά τη διετία 2015-2017

Κατά τις εκλογές του Μαΐου του 2015 για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-Ι εκλέχθηκαν 2 εκπρόσωποι της “Παρέμβασης Εκπαιδευτικών”, 2 των ΣΥΝΕΚ (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ), 2 της ΠΕΚ (πρώην ΠΑΣΚ) και 3 της ΔΑΚΕ (παράταξης της ΝΔ).
Η διαδικασία της συγκρότησης του ΔΣ και της εκλογής προεδρείου, που αποφασίστηκε να γίνει μετά το 17ο συνέδριο της Ομοσπονδίας τον Ιούλη του 2015 διακόπηκε από τη σκανδαλώδη υπερψήφιση του Μνημονίου ΙΙΙ από μία ευρεία πλειοψηφία μνημονιακών δυνάμεων, παλιών και νέων κυβερνητικών. Οι τραγικές αυτές εξελίξεις για τους εργαζόμενους και τη νεολαία εκφράστηκαν και στο ΔΣ της ΕΛΜΕ-Ι, σφραγίζοντάς το με ένα μεγάλο και ανυπέρβλητο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ επιθυμούσε την παύση πυρός του συνδικαλιστικού κινήματος προς εξυπηρέτηση της εφαρμογής του νέου Μνημονίου, ενώ οι ΔΑΚΕ/ΠΑΣΚ(ΠΕΚ) ταλαντευόταν ανάμεσα στην ανοιχτή στήριξη των επιλογών των κομμάτων από τα οποία εξαρτώνται και στη βελούδινη αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ για τα μάτια του κόσμου. Έτσι, οι δυνάμεις που αντικειμενικά είχαν πετύχει πολιτική συμφωνία στα πλαίσια του Μνημονίου, “ντρεπόταν” να συγκροτήσουν το αντίστοιχο μνημονιακό μπλοκ στο προεδρείο της ΕΛΜΕ. Η Παρέμβαση Εκπαιδευτικών εκτιμώντας ότι στο συγκεκριμένο Δ.Σ δεν υπήρχαν περιθώρια για πολιτική σύγκλιση σε κανένα βαθμό, αρνήθηκε τη συμμετοχή της σε προεδρείο συνεργασίας. Μετά από 3 άγονες ψηφοφορίες και σύμφωνα με το καταστατικό του σωματείου τις θέσεις του προέδρου και του ταμία κατέλαβαν οι εκπρόσωποι της κυβερνητικής παράταξης ενώ οι υπόλοιπες θέσεις δεν καλύφθηκαν.
Από τη στιγμή της συγκρότησής του, το ΔΣ έδειξε ότι δε θα μπορούσε να φανεί αντάξιο των περιστάσεων, δεν θα μπορούσε δηλαδή να συσπειρώσει τα μέλη του σωματείου, να προετοιμάσει και να συντονίσει τους αγώνες τους απέναντι στην όξυνση της επιθετικότητας του Κεφαλαίου.
Από πολύ νωρίς το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ στο ΔΣ της ΕΛΜΕ μας βρήκε την αντανάκλασή του στην οργανωτική ανεπάρκεια: από την παράταξη της ΔΑΚΕ παρευρισκόταν στις συνεδριάσεις του ΔΣ μόνο ο ένας από τους τρεις εκπροσώπους, κι ο ένας από τους δύο της ΠΕΚ. Με ευθύνη του προεδρείου, πολλές από τις αποφάσεις του ΔΣ και των ΓΣ δεν κοινοποιούνταν καν (ή κοινοποιούνταν σε “δεύτερο χρόνο”, όταν πια ήταν αργά). Τα καλέσματα για τις ΓΣ, τις παραστάσεις διαμαρτυρίας, τις απεργιακές κινητοποιήσεις κατέληξαν να φτάνουν στα σχολεία ακόμη και την προηγούμενη ημέρα! Η Παρέμβαση Εκπαιδευτικών ασκούσε συνεχή πίεση για την αλλαγή αυτής της κατάστασης, πίεση χωρίς την οποία το σωματείο μας θα έχανε το τρένο των μισών τουλάχιστον κινητοποιήσεων της διετίας. Την επιχείρηση αδράνειας που στήθηκε προσεκτικά θα το εκθέσουμε στις επόμενες αράδες.
Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς 2015-16 επιχειρήθηκε σύμπτυξη των τμημάτων σε αρκετά σχολεία της πόλης μας. Με αντίδραση από το ΔΣ , το οποίο αποφάσισε στάση εργασίας και παράσταση διαμαρτυρίας στην Περιφερειακή Διεύθυνση , με τη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων/ισσων, κυρίως όμως των σχολείων στα οποία προβλεπόταν η σύμπτυξη, η εξέλιξη αυτή αποφεύχθηκε. Κατά τη διαμαρτυρία εκείνη δόθηκε η υπόσχεση ότι στο σχεδιασμό της χωροταξικής κατανομής των μαθητών θα ζητηθεί και η γνώμη της ΕΛΜΕ. Η υπόσχεση δεν τηρήθηκε φυσικά, αλλά ξαναδόθηκε την επόμενη σχολική χρονιά. Μέχρι σήμερα, Απρίλης 2017, η ΕΛΜΕ δεν έχει κληθεί ούτε καν να δει τη χωροταξική κατανομή κανενός έτους.
Το φθινόπωρο του 2015 και τους δυο πρώτους μήνες του 2016, το ΔΣ , μετά από την επίμονη πίεση της Παρέμβασης Εκπαιδευτικών, προσπάθησε να συντονίσει τα πρωτοβάθμια σωματεία της πόλης ώστε να προχωρήσουν από κοινού στη διοργάνωση συλλαλητηρίων και των απεργιακών κινητοποιήσεων που είχαν προκηρυχθεί, χωρίς ωστόσο οι δράσεις αυτές να προετοιμασθούν κατάλληλα. Για την Παρέμβαση Εκπαιδευτικών ο συντονισμός των Πρωτοβάθμιων Σωματείων της πόλης ήταν μία γόνιμη κατάκτηση του κινήματος από το 2010 και μετά. Για να επιτευχθεί αυτός ο πολυπόθητος συντονισμός, η ΕΛΜΕ-Ι είχε δουλέψει πολύ, γεγονός που αναγνωριζόταν θετικά από τα υπόλοιπα σωματεία. Στη διετία που μας πέρασε αυτός ο απαραίτητος προσανατολισμός ανατράπηκε. Η άρρητη μνημονιακή πολιτική συμφωνία στο ΔΣ (ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΕΚ) πέτυχε την απόσυρση του σωματείου μας από τη δομή συντονισμού, δίνοντας στην τελευταία ένα ισχυρό χτύπημα. Ο συνδυασμός των πιέσεων της Παρέμβασης Εκπαιδευτικών και της αρνητικής εικόνας που προκάλεσε αυτή η αλλαγή στάσης, οδήγησε τελικά στην απρόθυμη επιστροφή στο συντονιστικό, μα με την αξιοπιστία του σωματείου μας να βρίσκεται πια υπό αμφισβήτηση. Η βαθιά γραφειοκρατική λογική των κυβερνητικών συνδικαλιστών, τους οδήγησε να ψάχνουν την κοινή δράση στο ΝΤ της ΑΔΕΔΥ, μια δράση που αναβαλλόταν για όλο και μακρύτερα! Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο Ασφαλιστικό, όπου από το “να αντιδράσουμε ώστε να μην φτάσει στη Βουλή” πήγαμε στο “να απεργήσουμε όταν κατατεθεί στη Βουλή” για να μείνουμε τελικά άφωνοι με το “τώρα ψηφίστηκε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα”...
Το Μάρτιο του 2015 το ΔΣ και η ΓΣ, με πρόταση της Παρέμβασης, αποφάσισαν να καλέσουν τους ΣΔ να μην συμμετέχουν στον προσχηματικό διάλογο που οργάνωνε το υπουργείο καθώς και την ΟΛΜΕ να αποχωρήσει από τις συζητήσεις με τον Υπουργό. Παρά την απόφαση αυτή των δύο οργάνων του σωματείου μας και με ευθύνη του προέδρου του η ΕΛΜΕ-Ι “δεν κατάφερε” να συμπορευτεί με τις άλλες 35 ΕΛΜΕ που είχαν αντίστοιχες αποφάσεις. Κι αυτή η απόφαση κάπου χάθηκε στο δρόμο...
Τον ίδιο μήνα και ενώ οι πρώτοι πρόσφυγες είχαν φτάσει ήδη στην περιοχή μας, το ΔΣ, μετά από πρόταση της Παρέμβασης Εκπαιδευτικών προχώρησε σε καλωσόρισμα τους και με επιστολή του στους μαθητές των σχολειών τους καλούσε να συμπαρασταθούν και να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούσαν τους ανθρώπους αυτούς. Παράλληλα συμμετείχε στα συλλαλητήρια που διοργανώνονταν για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των προσφύγων και αποφάσισε να προχωρήσει και στη συγκέντρωση υλικής βοήθειας . Για να κατορθωθεί αυτό χρειάστηκε να κοντραριστούμε μέσα στο ΔΣ με απόψεις ανοιχτά ρατσιστικές (από την πλευρά μέρους της ΔΑΚΕ), επιφυλακτικές στη λογική του “τι δουλειά έχουμε εμείς με τους πρόσφυγες” (από μέρος της ΠΕΚ) και τελικά από την ανοιχτή υποταγή στον τρόπο που το Κράτος αποφάσισε να “διαχειριστεί” το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης. Χαρακτηριστικά, η ΕΛΜΕ μας βρέθηκε να αβαντάρει δράση της Περιφερειακής Διεύθυνσης για το θέμα με πρωτοβουλία των ΣΥΝΕΚ (παράταξη στην οποία ανήκει (ανήκε?) εξάλλου και η ίδια η Περ. Διευθύντρια).
Λίγες ημέρες αργότερα και ύστερα από την ενημέρωση των αιρετών εκπροσώπων στο ΠΥΣΔΕ και τις διαμαρτυρίες συναδέλφων/ισσων για την αναγκαστική τους διάθεση στο ΙΕΚ το ΔΣ συγκάλεσε ΓΣ για το θέμα. Η συνέλευση αποφάσισε να καταγγείλει την απόφαση, όπως και την «τακτοποίηση» αποχωρούντων στελεχών εκπαίδευσης σε θέσεις χωρίς προηγούμενη προκήρυξή τους. Στο σημείο αυτό, η Παρέμβαση είναι ξεκάθαρη: κανένας συνάδελφος/ισσα σε άλλο φορέα. Το σωματείο θα έπρεπε να κινηθεί στην κατεύθυνση απόρριψης του μπαμπούλα της “μη-συμπλήρωσης ωραρίου”, και όχι στη διαδικαστική αντιμετώπιση της “διάθεσης” συναδέλφων/ισσων μας σε άλλους φορείς. Πρόκειται για μια σοβαρότατη αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις, αλλαγή που δεν θα επιτρέψουμε στις κυβερνητικές -νυν, πρώην και μέλλουσες- δυνάμεις να την κρύψουν κάτω από το χαλί της “προσωπικής τακτοποίησης”.
Στις αρχές του Απρίλη του 2016 η ΕΛΜΕ-Ι συμμετείχε στην απεργία, ενώ μπροστά στις προτεινόμενες αλλαγές στην ΤΕ η ΓΣ απορρίπτει με ψήφισμά της τις αλλαγές και καταδικάζει το θεσμό της μαθητείας. Και πάλι, αυτή η απόφαση δεν βρήκε το δρόμο προς την κοινωνία και, ακόμη χειρότερα, βρεθήκαμε αμέσως μετά τη συνέλευση να ακούμε και να διαβάζουμε τον πρόεδρο της ΕΛΜΕ σε τοπικά ΜΜΕ να παρουσιάζει τις απόψεις της παράταξή του σαν αποφάσεις της ΓΣ!!! Την ίδια περίοδο- και ενώ το υπουργείο ανακοίνωνε αλλαγές στον τρόπο πρόσληψης των αναπληρωτών- οργανώθηκε νέα ΓΣ, στην οποία αποφασίστηκε η στήριξη των αναπληρωτών συναδέλφων και η απαίτηση μαζικών διορισμών.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το πολιτικό πρόβλημα στο ΔΣ της ΕΛΜΕ, πρόβλημα της σαπίλας του κυβερνητικού και πελατειακού “συνδικαλισμού”, δυστυχώς εκφραζόταν και στη δημόσια παρουσία του σωματείου. Η παρουσία του σωματείου στις κινητοποιήσεις της διετίας υπήρξε διεκπεραιωτική, με τη συνεχή μοιρολατρική μουρμούρα “δεν βγαίνει τίποτα” και πάντα με τη διάθεση για αποχώρηση. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Πρωτομαγιάς του 2016 όπου ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ μαζί με τον πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ παράτησαν τα πανώ των σωματείων στο δρόμο και αποχώρησαν, προφασιζόμενοι ότι δεν συμφωνούσαν με την προτεινόμενη διαδρομή της πορείας! Θυμίζουμε ότι αυτή η ανεύθυνη συμπεριφορά εκδηλωνόταν τις μέρες που ψηφιζόταν το Ασφαλιστικό αλλά και οι αλλαγές στη ΔΕ με τις περικοπές των μαθημάτων και τις καταργήσεις των εργαστηριακών ωρών...
 Στα τέλη του Μαη η ΕΛΜΕ-Ι συμμετείχε στο συλλαλητήριο που οργάνωσε (πολύ αργά...) η ΑΔΕΔΥ, ενώ στις 8/6 διοργάνωσε εκδήλωση με θέμα «Η εκπαίδευση υπό διωγμό» για τις αλλαγές στη ΔΕ. Σ'αυτή την εκδήλωση εκτιμούμε πως παρουσιάστηκε ανάγλυφα τόσο ο σχεδιασμός του υπουργείου, όσο και η αδυναμία-εξάρτηση του κυβερνητικού συνδικαλισμού, με τους συναδέλφους/ισσες που παραβρέθηκαν να αποδοκιμάζουν την κάλυψη που έδωσε ο εκπρόσωπος της ΟΛΜΕ στις κυβερνητικές πολιτικές.
Τον ίδιο μήνα και μετά τη δημοσιοποίηση της χωροταξικής κατανομής των μαθητών στα σχολεία το ΔΣ προχώρησε σε καταγγελία της αποδυνάμωσης ορισμένων σχολείων και σε παράσταση διαμαρτυρίας στο ΔΔΕ και την ΠΔΕ. Ο πρώτος υποσχέθηκε ότι θα εξετάσει το θέμα και η δεύτερη δήλωσε αναρμόδια. Φυσικά το θέμα όχι μόνο δεν τακτοποιήθηκε, αλλά φτάσαμε το Σεπτέμβρη να έχουμε απροκάλυπτη παρέμβαση πολιτικών και αυτοδιοικητικών παραγόντων προκειμένου να επιτευχθούν μετεγγραφές στα σχολεία με «prestige» (το γράφουμε όπως ακριβώς ειπώθηκε από την πλευρά του ΔΔΕ). Όταν η προϊσταμένη αρχή έφτασε στο σημείο να προχωρήσει σε «εντέλλεσθε» για να πετύχει τον προαναφερόμενο στόχο το ΔΣ στηλίτευσε με ανακοίνωση το γεγονός ενώ ο ΔΔΕ κατηγόρησε την ΕΛΜΕ γιατί δεν τον ενημέρωσε πρώτα για την ανακοίνωση που θα έβγαζε!
Τον Ιούνιο επίσης βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια προσπάθεια περιορισμού των τομέων στα ΕΠΑΛ, προσπάθεια που οδήγησε σε αντιπαράθεση ανάμεσα στα ΕΠΑΛ της πόλης για τη διεκδίκηση ειδικοτήτων. Μόλις ενημερωθήκαμε για το γεγονός, ως Παρέμβαση ζητήσαμε σύγκλιση ΔΣ, συναντώντας την άρνηση του προέδρου. Μετά από πίεση το ΔΣ ζήτησε από το ΔΔΕ και την ΠΔΕ να μην προτείνουν αλλαγές τουλάχιστον για τη σχολική χρονιά 2016-17 και μέχρι να εξετασθεί συνολικότερα το θέμα. Αξίζει να τονισθεί ότι κατά την παράστασή μας στον ΔΔΕ αναγκαστήκαμε να επαναφέρουμε αρκετές φορές τον πρόεδρο της ΕΛΜΕ καθώς υποστήριζε άλλα από όσα είχε αποφασίσει το Δ.Σ.
Στις αρχές του καλοκαιριού η ΕΛΜΕ Ιωαννίνων στην προσπάθεια της να κρατήσει την επικοινωνία με τα μέλη της αλλά και να πετύχει συνεργασία με το Σύλλογο Εκπαιδευτικών της ΠΕ διοργάνωσε ανοιχτή προβολή ταινίας και συζήτηση. Η εκδήλωση αυτή, με τα μέτωπα της Εκπαίδευσης ορθάνοιχτα, συνάντησε την προκλητική αδιαφορία των περισσότερων μελών του ΔΣ...
 Η εγρήγορση που έλλειπε από τους παλιούς και νέους κυβερνητικούς περίσσευε όμως στο υπουργείο, κι έτσι το καλοκαίρι προσπάθησε να αιφνιδιάσει. Ενώ τα σχολεία είχαν κλείσει για διακοπές, το υπουργείο ζητούσε από τα ΠΥΣΔΕ υπολογισμό κενών και πλεονασμάτων με τέτοιο τρόπο ώστε να προκύψουν παντού πλεονάσματα. Το ΔΣ με υπόμνημά του, που υπογράφτηκε και από τους αιρετούς, καταδίκασε την όλη διαδικασία και ζήτησε από τον ΔΔΕ και την ΠΔΕ να τοποθετηθούν στο θέμα και να εγγυηθούν ότι δεν θα μετακινηθεί κανείς εκπαιδευτικός. Ζήτησε επίσης από το ΔΔΕ να δημοσιοποιηθούν επιτέλους τα κενά και να επικαιροποιούνται ,όταν απαιτείται , για να μπορούν οι συνάδελφοι να δηλώνουν σχολεία γνωρίζοντας και όχι εικάζοντας.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ξεκίνησε και το σχολικό έτος 2016-17 καθώς το υπουργείο, με δύο κατεπείγουσες εγκυκλίους του ζητούσε μέσα σε δύο σχεδόν ημέρες να τοποθετηθούν όλοι οι συνάδελφοι/ισσες χωρίς ακόμη να έχουν ολοκληρωθεί οι αιτήσεις τους. Το ΔΣ αντέδρασε και με ανακοίνωση που υπογράφτηκε και από τους αιρετούς κάλεσε σε αποχώρηση των αιρετών από τη διαδικασία και σε παράσταση διαμαρτυρίας στην ΠΔΕ. Μετά από τις αντιδράσεις, το υπουργείο ανακάλεσε. Να σημειώσουμε επίσης ότι για πρώτη φορά το ΠΥΣΔΕ Ιωαννίνων ανάρτησε στην ιστοσελίδα της ΔΔΕ αναλυτικά τα λειτουργικά κενά και τα πλεονάσματα των σχολείων. Δυστυχώς όμως η διαφάνεια κράτησε λίγο, καθώς ούτε επικαιροποίηση έγινε ποτέ, ούτε η διαδικασία συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια του έτους.
Αρχές Οκτώβρη του 2016 η Διοίκηση προχώρησε σε σύμπτυξη τμημάτων στο 1ο ΓΕΛ, μέσα σε έντονες αντιδράσεις του ΔΣ και των συναδέλφων/ισσών του σχολείου, τόσο προς το ΔΔΕ όσο και στην ΠΔΕ. Καθώς η μία αρχή έριχνε τις ευθύνες στην άλλη, ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ έσπευσε να κάνει τον πυροσβέστη και να προτείνει στην ΠΔΕ “να φανεί καλή” και να αφήσει το υπουργείο να συμπτύξει τα τμήματα! Η διαχειριστική λογική στη λογική της κατάληξη...
Λίγες ημέρες αργότερα το ΔΣ κατήγγειλε την απόφαση του υπουργείου να αλλάξει τις προϋποθέσεις λειτουργίας των τμημάτων με μαθητές/ριες με μαθησιακές δυσκολίες, ενώ πήρε μέρος σε προσπάθεια συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων για μία και μοναδική φορά κατά το σχ. έτος 2016-17. Παράλληλα οργανώθηκε συλλαλητήριο σε συνεργασία με το Σύλλογο Εκπαιδευτικών της ΠΕ.
Το Νοέμβρη, με πρόταση της Παρέμβασης, η ΕΛΜΕ συμμετέχει στις κινητοποιήσεις ενάντια στην επίσκεψη Ομπάμα και τις συνδέει με τους εορτασμούς και το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Κατά τη διάρκεια της πορείας τα μέλη της Παρέμβασης Εκπαιδευτικών, μαζί με άλλους συναδέλφους/ισσες απαίτησαν την αποχώρηση των κυβερνητικών βουλευτών, γεγονός που απαντήθηκε με προσωπικές επιθέσεις και έμμεσες απειλές από την κυβερνητική παράταξη και τα τοπικά της στελέχη. Η πορεία δέχτηκε την απρόκλητη και άγρια επίθεση των δυνάμεων καταστολής και, στην απαίτηση της Παρέμβασης να καταδικαστεί η αστυνομική βία, οι υπόλοιπες παρατάξεις του ΔΣ απάντησαν με μια κατάπτυστη ανακοίνωση που κρατούσε ίσες αποστάσεις ανάμεσα στους θύτες και τα θύματα. Δεν έλλειψαν βέβαια και οι ντροπιαστικές εκτιμήσεις από την πλευρά των ΣΥΝΕΚ περί του ότι η κατασταλτική βία προκλήθηκε και από τη στάση των διαδηλωτών που απαιτούσαν την αποχώρηση των μνημονιακών βουλευτών. Είναι το σημείο όπου ο κυβερνητικός συνδικαλισμός δείχνει πόσο δουλικός μπορεί να γίνει απέναντι στα αφεντικά του.
Στις αρχές του Δεκέμβρη το υπουργείο κάλεσε τους ΣΔ να συμμετάσχουν στην πιλοτική εφαρμογή της περιγραφικής αξιολόγησης. Η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ προσπάθησε για μία ακόμη φορά να αφήσει το θέμα να περάσει. Η ΕΛΜΕ-Ι κάλεσε τους ΣΔ να αρνηθούν, απόφαση η οποία διακινήθηκε ουσιαστικά μόνο από την Παρέμβαση Εκπαιδευτικών.
 Την ημέρα που ξεκινούσαν οι διακοπές των Χριστουγέννων το υπουργείο έστειλε την εγκύκλιο για την υλοποίηση ενός ακόμη αντιδραστικού θεσμού, αυτού της θεματικής εβδομάδας στα Γυμνάσια, ενώ ήδη Διευθυντές και Σχολικοί Σύμβουλοι πίεζαν για την οργάνωση της άλλης «καινοτομίας», στα Λύκεια αυτή τη φορά, των Δημιουργικών Εργασιών. Το ΔΣ κάλεσε τους ΣΔ να μην προχωρήσουν στις δράσεις αυτές πριν πραγματοποιηθεί η ΓΣ του κλάδου, προγραμματισμένη για τις 25/1. Στη ΓΣ αυτή, το ΔΣ της ΕΛΜΕ-Ι δεν κατέβηκε με ενιαία στάση καθώς οι ΣΥΝΕΚ υιοθέτησαν ανοιχτά την άποψη της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΟΛΜΕ απλά για συνδικαλιστική κάλυψη της αποχής μόνο για τις Δημιουργικές Εργασίες στο Λύκειο. Στη συγκεκριμένη συνέλευση, από την οποία η ΔΑΚΕ απουσίασε σχεδόν σύσσωμη, με την εξαίρεση μέλους της που παραβρέθηκε για λίγο για να αναφερθεί στους κινδύνους της άρνησης(!), η Παρέμβαση κατέθεσε πρόταση προς τους ΣΔ να αρνηθούν με πρακτικό τις συγκεκριμένες δράσεις και υπόμνημα προς την ΟΛΜΕ, την οποία καλούσε επιτέλους να σταματήσει να κρύβεται βάζοντας πλάτη στην κυβέρνηση και να στηρίξει τον εκπαιδευτικό κόσμο. Οι προτάσεις υιοθετήθηκαν από τη ΓΣ και αποτέλεσαν μάλιστα αφετηρία για ανάλογες αποφάσεις και από άλλες ΕΛΜΕ. Η άρνηση ωστόσο της ΟΛΜΕ να συντονίσει τις αντιδράσεις αυτές, παρά τις επίμονες οχλήσεις από μέρους μας, και η συνεχής κωλυσιεργία- η Συνέλευση Προέδρων προγραμματίστηκε μία μέρα πριν τη λήξη της προθεσμίας που έθετε το υπουργείο- οδήγησε για μια ακόμη φορά σε ήττα.
Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, η ΠΔ ζητούσε με έγγραφό της από τους συναδέλφους/ισσες να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια για τις θέσεις τους για την επιμόρφωση, δείχνοντας -με “αριστερό” αυτή τη φορά ύφος- την περιφρόνηση της εξουσίας για τις επεξεργασμένες και τεκμηριωμένες θέσεις του κλάδου για το θέμα. Φυσικά, η ΕΛΜΕ μας κάλεσε στη απόρριψη των ερωτηματολογίων.
Το Φεβρουάριο και το Μάρτιο του 2017, η ΕΛΜΕ κάλεσε σε παραστάσεις διαμαρτυρίας στη ΔΔΕ, στα πλαίσια και ανάλογων δράσεων της ΟΛΜΕ, απαιτώντας μαζικούς διορισμούς, αλλά και εργασιακά δικαιώματα για τους συναδέλφους αναπληρωτές. Εδώ πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθεί ένα μεγάλο θέμα για τον πολιτικό και οργανωτικό προσανατολισμό του σωματείου: η Παρέμβαση πιστεύει ότι οι παραστάσεις διαμαρτυρίας, όπως και όλες οι αντίστοιχες δράσεις, δεν έχουν εθιμοτυπικό χαρακτήρα, ούτε μπορούν να χρησιμοποιούνται σαν “πάσες” προς την εργοδοσία για να μοιράζει διαβεβαιώσεις κατανόησης και θλίψης για τα δεινά που έπεσαν φαίνεται από τον ουρανό. Στη διετία που πέρασε, κυριάρχησε στο σωματείο μας μια αποπνικτική ατμόσφαιρα ανάθεσης, όπου οι παραστάσεις διαμαρτυρίας έμοιαζαν περισσότερο με βεγγέρες, με ανταλλαγές φιλοφρονήσεων και με σόου για τις τηλεοπτικές κάμερες των τοπικών μέσων. Η Παρέμβαση θέτει υπό την κρίση των συναδέλφων/ισσων την πεποίθησή της ότι αυτή η αντίληψη και αποδυνάμωσε τις κινητοποιήσεις, αλλά ΚΥΡΙΩΣ δικαίωσε δυστυχώς τη μοιρολατρική προπαγάνδα ότι οι κινητοποιήσεις δεν έχουν κανένα νόημα. Η Παρέμβαση θεωρεί, και μ'αυτό το κριτήριο ενεργεί, ότι η συμμετοχή των συναδέλφων/ισσών στις κινητοποιήσεις έχει να κάνει και με την αποτελεσματικότητα που βλέπουν να έχουν, αλλά και με το κατά πόσον τις πιστεύουν εκείνοι που τις οργανώνουν.
Την τελευταία ημέρα των μαθημάτων, πριν τις διακοπές του Πάσχα, το υπουργείο πάλι αιφνιδιαστικά (έμαθαν καλά το μάθημα των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) ζήτησε να υπολογισθούν κενά με κλειστά σχολεία και χωρίς την εκτίμηση του ΠΥΣΔΕ. Το ΔΣ εξέδωσε ψήφισμα καταγγελίας, ένα ψήφισμα το οποίο (με ευθύνη του προέδρου της) για μία ακόμη φορά δεν έγινε δυνατό να δημοσιοποιηθεί. Τέλος είναι άξιο αναφοράς λόγου το γεγονός ότι εδώ και 3 μήνες υπάρχει απόφαση του ΔΣ για οργάνωση εκδήλωσης με μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ για το «το Νέο Λύκειο», αλλά το προεδρείο της ΕΛΜΕ θέτει συνεχώς προσκόμματα στην υλοποίησή της.
Σ'ολόκληρη τη διετία η Παρέμβαση προσπάθησε να σπάσει την αδράνεια και την απομόνωση του σωματείου φέρνοντάς το σε επαφή με τους αγώνες (και τις διώξεις) όχι μόνο συναδέλφων/ισσών μας στην υπόλοιπη χώρα, αλλά και με τους διεθνείς αγώνες των εργαζομένων, την πάλη ενάντια στον Ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, τις μεγάλες αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις, τους αγώνες του αγροτικού κόσμου και της νεολαίας. Δυστυχώς, ακόμη και στις περιπτώσεις που υπήρχε αποδοχή αυτών των πρωτοβουλιών από την πλευρά των άλλων παρατάξεων, αυτή ήταν τυπική, διεκπεραιωτική και δεν κατέληγε σε δράση. Η Παρέμβαση Εκπαιδευτικών καταγγέλλει, με πλήρη επίγνωση της βαρύτητας της κατάστασης, τις ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΕΚ ως πράκτορες της μοιρολατρίας μέσα στο μαχόμενο κόσμο της Εκπαίδευσης και καλεί τους συναδέλφους/ισσες να μην τους επιτρέψουν να συνεχίσουν το παρακμιακό έργο τους.
Αφήνουμε για το τέλος τρία πικρά περιστατικά, χαρακτηριστικά του νοσηρού κλίματος που επικράτησε τα τελευταία δύο χρόνια στο σωματείο μας με ευθύνη του κυβερνητικού και πελατειακού συνδικαλισμού. Το πρώτο ήταν η κατάστρωση ολόκληρης επιχείρησης από την πλευρά των ΣΥΝΕΚ ώστε η πρόεδρος της ΟΛΜΕ, που βρέθηκε στην πόλη μας εκπροσωπώντας την Ομοσπονδία, να μην συναντηθεί με την ΕΛΜΕ, να μην έρθει αντιμέτωπη με τη δυσαρέσκεια της βάσης της Ομοσπονδίας. Το δεύτερο ήταν η συνάντηση της ΕΛΜΕ με τον υπουργό, που κλείστηκε αρχικά για τον πρόεδρο του σωματείου (από ποιον;) και, μπροστά σε τετελεσμένο αποφασίσαμε να πάρει χαρακτήρα μαζικής παρέμβασης στην επίσκεψη του υπουργου στην πόλη μας. Μετά το τέλος της συνάντησης, κι ενώ ο υπουργός μάς ξεδίπλωσε χωρίς ντροπή το σχέδιο επίθεσης στη Δημόσια Εκπαίδευση, το προεδρείο της ΕΛΜΕ άρχισε να διακινεί αμφίσημες (ή και αβανταδόρικες) εκτιμήσεις για τις απόψεις του υπουργού, χωρίς να περιμένει τις εκτιμήσεις του ΔΣ (οι οποίες, όταν βγήκαν, καταγγέλθηκαν σαν “με το στανιό επίθεση στον υπουργό”). Τι κατάντια! Το τρίτο, και πολύ ντροπιαστικό, περιστατικό ήταν η καθυστέρηση ή και ανοιχτή άρνηση από το προεδρείο του ΔΣ στην αντίδραση στις αναγκαστικές μετακινήσεις προσφύγων από την πόλη μας προς την Αθήνα, μετακινήσεις που περιλάμβαναν και παιδιά που είχαν ξεκινήσει (όπως είχαν...) το σχολείο εδώ. Χαρακτηριστική είναι η άρνηση των ΣΥΝΕΚ να τοποθετηθούν αν πρώτα δεν έπαιρναν την άποψη της ΠΔΕ...
Οι δράσεις της διετίας που πέρασε πραγματοποιήθηκαν, κι αυτό δεν είναι εκλογοαπολογιστική υπερβολή, χάρη στην ξεκάθαρη πολιτική οπτική της Παρέμβασης Εκπαιδευτικών, την επιμονή της και τη συνεχή της προσπάθεια, παρά το ότι βρέθηκε να κολυμπάει ενάντια στο ρεύμα των αυταπατών για κάποια λύση από “αριστερές κυβερνήσεις”. Ήταν όμως δυστυχώς λιγοστές και χωρίς τη δύναμη να εμποδίσουν την επίθεση που δεχόμαστε. Δεν μπορεί κανείς να μην σκεφτεί ότι οι αποτελεσματικότητά τους θα ήταν σίγουρα μεγαλύτερη εάν τις πίστευαν και τις βοηθούσαν ολόψυχα και οι εκπρόσωποι των άλλων παρατάξεων, που δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν, εκτός από πολιτικά, και σωματικά απόντες. Σε κάποιες δε περιπτώσεις έσπειραν και την απογοήτευση στους συναδέλφους/ισσες ταλαντευόμενοι ανάμεσα στη διευθυντική και της συνδικαλιστική τους θέση, ανάμεσα στην προώθηση των συμφερόντων των εκπαιδευτικών και στη διάθεση να γίνουν αρεστοί ή αξιόπιστοι απέναντι στη Διεύθυνση, και τέλος σε ορισμένες περιπτώσεις, με την ανοιχτή απεργοσπασία.
Είναι αυτές οι παρατάξεις που σήμερα τολμούν να ζητούν τη στήριξη των συναδέλφων/ισσων για να ζωντανέψουν δήθεν ξανά το σωματείο μας.
Η Παρέμβαση Εκπαιδευτικών θεωρεί ότι η ΕΛΜΕ οφείλει να υπηρετεί τους συναδέλφους/ισσες και μόνο αυτούς. Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, οι προσωπικές φιλοδοξίες, οι αποσπάσεις, οι κομματικές επιδιώξεις είναι διαδικασίες ξένες για εμάς.
Στο τέλος αυτού του μικρού απολογισμού, ενημερώνουμε τους συναδέλφους/ισσες ότι η Παρέμβαση Εκπαιδευτικών αυτή τη φορά συμμετέχει στις εκλογές μέσα από το ευρύτερο σχήμα "Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση"