Βήμα 1ο: Στελέχη και σύμμαχοι του νέου μνημονιακού καθεστώτος, με την βοήθεια των ΜΜΕ, αναπαράγουν την γνωστή Γκαιμπελική προπαγάνδα ότι η χώρα χρεωκοπεί και φτάνει στην κοινωνική και εθνική καταστροφή γιατί έχουμε πολλούς δημοσίους υπαλλήλους!!! Κι ας έχει καταρρεύσει το γελοίο αυτό επιχείρημα από την ίδια την ζωή, αφού χώρες με μικρό δημόσιο (πχ Ιρλανδία) αντιμετωπίζουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα και βρίσκονται σε Μνημόνια και περικοπές!
Βήμα 2ο: Εισάγουν την απόλυση στην ημερησία διάταξη και την έννοια του «πλεονάζοντος προσωπικού». Το καινούριο φρούτο λέγεται «εφεδρεία» και προς το παρόν αφορά 30.000 εργαζόμενους σε ΔΕΚΟ και οργανισμούς. Ταυτόχρονα και για να μην έχουμε αυταπάτες η κυβέρνηση καλεί κάθε Υπουργείο (και το Υπουργείο Παιδείας) να στείλει λίστες με το πλεονάζον προσωπικό!
Βήμα 3ο: Δημιουργούν «πλεονάζον» προσωπικό στην εκπαίδευση με τέσσερις τρόπους. Πρώτον συγχωνεύουν και καταργουν 1000 σχολικές μονάδες (και έρχεται και η τεχνική εκπαίδευση), δεύτερον στοιβάζουν τους μαθητές σε πολυπληθή τμήματα. Στην Περιφέρεια Αττικής ο Μ.Ο. μαθητών ανά τμήμα έχει αυξηθεί πάνω από 10% (από περίπου 20 σε περίπου 23). Αυτό, πέρα από το πρόβλημα στην εκπαιδευτική διαδικασία, σημαίνει περίπου 10% λιγότερες θέσεις εκπαιδευτικών. Τρίτον «τσιτώνονται» όλα τα ωράρια προς τα πάνω, ώστε να μην γίνεται εσωτερική διευθέτηση στον σύλλογο, όπου πχ 3 μαθηματικοί μπορεί να έκαναν από 1-2 ώρες λιγότερες από το άνω όριο του ωραρίου τους και να αναλάμβαναν κάποιες εργασίες του συλλόγου παραπάνω αντ’ αυτού. Τέταρτον κλείνουν Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, Αθλητικά και Μουσικά Σχολεία, Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και ο κατάλογος δεν σταματάει εδώ.
Βήμα 4ο: Μετατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις σε λάστιχο. Διάθεση στην πρωτοβάθμια, στα ΙΕΚ, στην περιφέρεια, στην υπόλοιπη Ελλάδα, είτε είσαι στην «διάθεση ΠΥΣΔΕ», είτε όμως έχεις οργανική και το μάθημά σου «φύγει» από το πρόγραμμα ή κλείσουν τμήματα.
Αλήθεια 1η: Η εργασία είναι δικαίωμα (άρθρο 22 του Συντάγματος). Περιμέναμε στην επετηρίδα ή δώσαμε ΑΣΕΠ για να εργαστούμε ως εκπαιδευτικοί και αυτό κάναμε χρόνια τώρα, με εξαίρεση μερικούς εκατοντάδες αργόμισθους «φίλους» των κομμάτων εξουσίας που (ακόμα και σήμερα) περιδιαβαίνουν τα βουλευτικά γραφεία, θέσεις συμβούλων σε Διευθύνσεις και της κ. Διαμαντοπούλου! Η έννοια «πλεονάζον προσωπικό» επιστρέφεται ως απαράδεκτη! Να φτιάξουν σχολεία, να μην στοιβάζουν μαθητές σε 28άρια τμήματα, να δουν πόσους εκπαιδευτικούς θα χρειαστούμε ακόμα!
Αλήθεια 2η: Το χρέος δεν το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι και δεν θα κάνουμε καμία θυσία σε δικαιώματα. Αλήθεια ποιος θυμάται την «ισχυρή ασπίδα» που λέγεται Ε.Ε.; Ποια στήριξη μας έχει δώσει η Ε.Ε. εκτός από ακόμα πιο τοκογλυφικά δάνεια με ακόμα πιο επαχθείς όρους και εκβιασμούς για λιτότητα-λιτότητα-λιτότητα; Στον εκβιασμό ή εφαρμόζουμε περικοπές δημοσίων δαπανών (μισθοί, σχολεία, νοσοκομεία, θέσεις εργασίας) και ξεπληρώνουμε το χρέος ή δεν θα μας δώσουν άλλα δάνεια οι δανειστές, απαντάμε: Είμαστε ήδη σε ελεγχόμενη χρεωκοπία, το χρέος δεν θα αποπληρωθεί όλο, και το ξέρετε καλά. Η κυβέρνηση (και οι υφιστάμενοί της εδώ στον Πειραιά) εκτελεί συμβόλαιο θανάτου της χώρας και της κοινωνίας, όπως έκαναν και άλλες διεφθαρμένες, ξεπουλημένες, ναινέκοι του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών στην Αργεντινή, στο Μεξικό, στην Ισλανδία, σε χώρες της Βαλτικής. Το δίλημμα είναι το εξής: Ή διώχνουμε αυτήν την κυβέρνηση και όσους έφεραν την χώρα στην καταστροφή, κάνουμε παύση πληρωμών στους δανειστές και δεν δίνουμε ούτε ευρώ, μέχρι να εξασφαλίσουμε μια δύσκολη, διαφορετική διέξοδο με δικαιώματα για τους εργαζόμενους και προστασία της Υγείας, της Παιδείας, της Εργασίας και δημιουργούμε έστω και τώρα όρους ανάτασης της χώρας. Ή γινόμαστε η Αλβανία της ευρωζώνης με εκατοντάδες απολύσεις στο δημόσιο και με διάλυση των κοινωνικών αγαθών, με μισθούς των 500 ευρώ και με διαλυμένα δικαίωμα. Υπάρχουν χώρες που επέλεξαν τον 1ο δρόμο (Αργεντινή, Ισλανδία κ.α.), με μεγάλες εξεγέρσεις και ξεσηκωμούς, και έδωσαν διέξοδο, με πολλούς αγώνες. Υπάρχουν χώρες που δεν αντέδρασαν και έγιναν κοινωνική έρημος (Μεξικό).
