Ενεργοποιήθηκαν τα
αντανακλαστικά των τέως κυβερνητικών
στη δήλωση της νέας υπουργού παιδείας
Νίκης Κεραμέως, με την οποία μας
διαβεβαίωσε ότι τα σχολικά βιβλία θα
είναι έγκαιρα στα σχολεία -πριν το
Σεπτέμβρη. Δίκαια, θα έλεγε κανείς, αφού
τα βιβλία της επόμενης σχολικής χρονιάς
έχουν σταλεί εδώ και καιρό στα σχολεία,
ενώ σε αρκετά από αυτά οι εκπαιδευτικοί
τα έχουν μοιράσει ήδη σε πακέτα για να
μοιραστούν στα παιδιά την πρώτη κιόλας
μέρα. Οι τέως κυβερνητικοί προσπαθούν
να πιστωθούν την επιτυχία αυτή: «δικό
μας έργο είναι», μας λένε. Στ'αλήθεια,
όμως, διεκδικούν το «έργο»; Για να δούμε.
Είναι γεγονός ότι η
παραγωγή και διανομή των σχολικών
βιβλίων από τον κρατικό ΟΕΔΒ παρουσίαζε
συχνά προβλήματα. Τα προβλήματα αυτά
ακουμπούσαν στην ισχνή χρηματοδότηση
της Εκπαίδευσης, όπως σημείωναν με
επιμονή οι συνδικαλιστικές ομοσπονδίες
των εργαζόμενων στην Εκπαίδευση. Το θέμα λύθηκε το Μάη του 2011
με τη μέθοδο που οι μνημονιακές κυβερνήσεις
έλυσαν ένα σωρό άλλα αντίστοιχα
προβλήματα: τη διάλυση. Με το νόμο
3966/2011 ο ΟΕΔΒ καταργήθηκε και τη δουλειά
του ανέλαβε το ΙΤΥΕ – Διόφαντος. Από
τότε, η έκδοση και η διανομή των σχολικών
βιβλίων γίνονται απ'αυτό το ΝΠΙΔ με
χρηματοδότηση ΕΣΠΑ. Σε συνέντευξή της
τον Οκτώβρη του 2018 η τότε υπουργός, η
αξέχαστη στους εκπαιδευτικούς Άννα
Διαμαντοπούλου, υπερασπίζεται τη διάλυση
του ΟΕΔΒ. Το έργο, λοιπόν, για το οποίο
καμαρώνουν οι τέως κυβερνητικοί μας το
εγκαινίασε η πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση.
Μήπως, όμως, παρά το
ότι ήταν έργο μνημονιακό αποτελούσε
μια θετική ρύθμιση; Ο τότε ΣΥΡΙΖΑ δεν
το έβλεπε έτσι. Ο Τάσος Κουράκης, που
τότε ήταν ο υπεύθυνος του ΣΥΡΙΖΑ για τα
ζητήματα της Εκπαίδευσης, σε δήλωσή του
στις 4 του Γενάρη 2011 (όταν ψηνόταν η
μεταβολή) εντόπιζε, και καλά έκανε,
κάποια ζητήματα, όπως η εκχώρηση της
έκδοσης σχολικών βιβλίων σε ιδιώτη και
η χρηματοδότησή της μέσω ΕΣΠΑ (βέβαια,
η αγωνία για τη χρηματοδότηση πήρε
παράταση, καθώς με τη λήξη του ΕΣΠΑ το
2013 η χρηματοδότηση εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ
2014-2020). Στη δήλωσή του συνέδεε σαφώς την
προωθούμενη αλλαγή με την ιδιωτικοποίηση
της Εκπαίδευσης (το 2014 το ΙΤΥΕ, απαντώντας
σε κάποια καταγγελία βουλευτών του
ΣΥΡΙΖΑ, δήλωνε ότι η παραγωγή των βιβλίων
ανατίθεται κάθε χρόνο σε 15 ανάδοχους),
με το χτύπημα των ίσων ευκαιριών στη
μόρφωση. Κι αν κανείς μπορεί σήμερα να
ισχυριστεί πως αυτό ήταν απλά η προσωπική
άποψη του Κουράκη (όλοι γνωρίζουμε πως
δεν ήταν), την ίδια εκτίμηση βρίσκουμε
και στο κυβερνητικό πρόγραμμα του
ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όπως παρουσιάστηκε τον Ιούνη
του 2012 από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε
(μαζί με τους ΑνΕλ) 4,5 χρόνια και συνέχισε
το ζήτημα της έκδοσης των σχολικών
βιβλίων στο δρόμο που χάραξαν τα μνημόνια
στη μετατροπή της Εκπαίδευσης σε μια
μεγάλη αγορά. Πίσω, λοιπόν, από την αστεία
κόντρα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ για τα σχολικά βιβλία
δεν κρύβεται τίποτε άλλο από τη λαχτάρα
τους για ένα χάδι απ'το «αόρατο χέρι της
Αγοράς».
Λευτέρης Παπαθανάσης, μέλος της Ενωτικής Αριστερής Παρέμβασης
13 του Ιούλη 2019
