Πριν από λίγα χρόνια ξεκίνησαν η πρόσθετη και ενισχυτική διδασκαλία, η πρώτη για το Λύκειο και τα ΕΠΑΛ και η δεύτερη για το Γυμνάσιο, ως προγράμματα αντισταθμιστικής βοήθειας των μαθητών με αδυναμίες.
Από την αρχή της εφαρμογής αυτών των προγραμμάτων επισημάνθηκαν οι επιφάσεις τους, που στην πορεία όχι μόνο δεν έγινε καμιά προσπάθεια να βελτιωθούν, αλλά αντίθετα διογκώθηκαν σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε σήμερα να είναι απαξιωμένα και να έχουν μετατραπεί σε βάσεις μικροδιαπλοκής στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Αναλυτικά :
- Η ανάγκη για αντισταθμιστική βοήθεια (πρόσθετη και ενισχυτική) πιστοποιεί την ανισότητα που υπάρχει ανάμεσα στους μαθητές σε ό,τι αφορά την πρόσβαση στη γνώση. Η ανισότητα αυτή έχει κοινωνικές ρίζες, δεν αντιμετωπίζεται στον κύριο κορμό της εκπαίδευσης και βέβαια τα αντισταθμιστικά προγράμματα δεν είναι παρά απλή ασπίρινη στην κοινωνική και εκπαιδευτική κατηγοριοποίηση.
- Η φροντιστηριοποίηση του δημόσιου σχολείου, μονοσήμαντα προς τις εξετάσεις, που παραβλέπει την ανάγκη ουσιαστικής γνώσης, ενεργοποίησης του νου και καλλιέργειας των ανθρώπων, συνεχίζεται και εμπεδώνεται στην ΠΔΣ και την ενισχυτική, όπου και πάλι η όποια αντισταθμιστική βοήθεια γίνεται με όρους εξετάσεων. Μάλιστα είναι τόσο εμπεδωμένη αυτή η αντίληψη στους μαθητές, ώστε οι περισσότεροι να συμμετέχουν προσβλέποντας σε μια καλύτερη «εξεταστική μεταχείριση».
- Το πλαίσιο που προσδιορίζει τους όρους λειτουργίας των τμημάτων στην ΠΔΣ και την ενισχυτική διδασκαλία από μόνο του αποδεικνύει πόσο ανεπαρκείς είναι οι όροι λειτουργίας στον κύριο κορμό της διδακτικής διαδικασίας. Για τα τμήματα των προγραμμάτων της ΠΔΣ ο νόμος όριζε –σοφά– το όριο των 10 μαθητών στο τμήμα, όταν το αντίστοιχο όριο των κυρίων τμημάτων του σχολείου είναι ακόμη 30 μαθητές. Βέβαια με την υπουργική εγκύκλιο 109310/Γ7 -19/10/06 αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών σε κάθε τμήμα, από 10 σε 14, όταν έχει ήδη διαπιστωθεί, στην αρχή του προγράμματος, ότι η υπέρβαση του ορίου των δέκα μαθητών προκάλεσε τεράστιες δυσκολίες και οδήγησε σε αναποτελεσματικότητα την όποια αντισταθμιστική δυνατότητα της ΠΔΣ .
- Η απαράδεκτη καθυστέρηση στην έναρξη της ΠΔΣ και ενισχυτικής σπρώχνει τα παιδιά στο διπλανό φροντιστήριο και απαξιώνει από μόνη της την όλη διαδικασία.
- Το πλαίσιο που αφορά στις προσλήψεις στα τμήματα ΠΔΣ ήταν για δέκα ολόκληρα χρόνια τόσο διάτρητο (κυβέρνηση Σημίτη και στη συνέχεια Καραμανλή), ώστε επέτρεπε κάθε είδους αυθαιρεσία και υπέρβαση, δίνοντας στους διαχειριστές αυτών των προγραμμάτων τη δυνατότητα να κάνουν πελατειακές σχέσεις και να εφαρμόζουν με τον πιο κυνικό τρόπο την ημετεροκρατία. Δεν τηρούνταν οι ποσοστώσεις [μόνιμοι – αδιόριστοι], καμιά λίστα προτεραιότητας, δεν ακολουθούνταν άλλα αντικειμενικά κριτήρια στις προσλήψεις, με αποτέλεσμα να στήνεται ένας χορός ευνοιοκρατίας και πελατειασμού που διαβρώνει συνολικά το δημόσιο σχολείο.
- Οι πελατειακές σχέσεις στη διαδικασία των προσλήψεων επηρεάζει όμως στη συνέχεια με τον πιο δραματικό τρόπο και τη συνολική λειτουργία, με αποτέλεσμα πολλές φορές οι μαθητές να βρίσκουν κλειστές τις πόρτες, να αποθαρρύνεται η προσέλευσή τους και με λίγα λόγια να μετατρέπεται ολόκληρο το σύστημα σε αναξιόπιστο και αφερέγγυο και στον καλύτερο διαφημιστή των διπλανών φροντιστηρίων.
- Η ΠΔΣ και η ενισχυτική, με τη δικαιολογία της συμπλήρωσης ωραρίου, χρησιμοποιούνται ως εφαλτήριο για την ελαστικοποίηση του χρόνου δουλειάς των εκπαιδευτικών. Πολλοί εργάζονται πρωί – απόγευμα, εγκαινιάζοντας δειλά-δειλά τη γενικευμένη ελαστικοποίηση.
- Η καταβολή της αμοιβής των διδασκόντων καθυστερεί ακόμα και πάνω από δύο χρόνια, πράγμα που αποθαρρύνει και απαξιώνει με τη σειρά του την υποτιθέμενη αυτή αντισταθμιστική διδακτική βοήθεια. Πάντως, ποντάροντας ακριβώς στην ανάγκη τόσο των μόνιμων εκπαιδευτικών να ενισχύσουν το μηνιαίο εισόδημά τους –έστω και με καθυστέρηση– και στην απόγνωση των αδιόριστων να πάρουν λίγα ένσημα και να εγγράψουν προϋπηρεσία για να μπορούν να προσδοκούν μια θέση στον ήλιο, το όλο σύστημα καταφέρνει να εξασφαλίζει κατά μεγάλο μέρος τη σιωπή και να συντηρείται στις σαθρές του βάσεις.
Οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ-
- Την αναδιαμόρφωση -τόσο στο περιεχόμενο, όσο και στους στόχους- του βασικού αναλυτικού προγράμματος, ώστε να εξαλειφθεί η ανάγκη φροντιστηριακής υποστήριξης των μαθητών.
- Επειδή όσο υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες θα υπάρχει και ανισότητα πρόσβασης στη γνώση και ανάγκη αντισταθμιστικής βοήθειας για τους αδύναμους οικονομικά-μαθησιακά μαθητές, το πλαίσιο λειτουργίας της πρόσθετης και ενισχυτικής οφείλει να ανταποκρίνεται ουσιαστικά στις αντισταθμιστικές τους ανάγκες, να εντάσσεται στο κεντρικό σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής και να καλύπτεται σταθερά από τον προϋπολογισμό του ΥΠΕΠΘ με γενναία συνολικά αύξηση.
- Η πρόσληψη εκπαιδευτικών στα προγράμματα αυτά πρέπει να γίνεται με μόνιμους διορισμούς, για να σταματήσει το αίσχος της ωρομισθίας και το όργιο της αυθαιρεσίας.
- Θεωρεί επιτακτική ανάγκη τον καθορισμό σαφούς νομοθετικού πλαισίου για τη λειτουργία της ΠΔΣ, το οποίο:
Α) Θα ορίζει την έναρξή της ταυτόχρονα με την έναρξη του σχολικού έτους.
